Ze staan in de vensterbanken, op tafels of zitten op bankjes tussen hun publiek. Met Tongues of denial nemen de dansers van Neva de bar van StayOkay Utrecht over. Aan een tafeltje in de hoek kijkt een Portugees gezinnetje verbaasd toe, hoe hun hostel heel even het toneel van een dansvoorstelling wordt.

Tongues of denial is de eerste productie van dansgezelschap Neva, die op het Café Theater Festival in première gaat. Choreograaf en danser Nina van der Zouwen (afstuderend aan Urban Dance in Utrecht) verzamelde medestudenten en afgestudeerden van onder meer Codarts en Fontys, en stichtte het gezelschap. Het is een jeugdige groep met wortels in de hiphop en een grote affiniteit met moderne dans.

De dansers benutten in Tongues of denial ieder hoekje van de hostelbar. Ze manoeuvreren zich tussen de bezoekers door en Van der Zouwen grijpt zelf als eerste de aandacht. Ze schuifelt schokkerig door de ruimte, zoekt contact, maar wordt steeds afgewezen. Verspreid door de bar golven ondertussen de lichamen van de andere dansers: Melina Romano, Timothy Akinbile, Nasser Smaali, Isaiah Wilson en Justin de Jager. Hun lijven wiebelen, schudden soms.

Twee dansers spiegelen elkaar voor de ramen, stuiteren tegen de wanden met nachtelijk Utrecht achter hen. Verderop: een botsing in de zithoek, waarbij een duwtje tegen een schouder leidt tot een aanvaring. Er wordt geworsteld en een toeschouwer trekt gelaten haar been tussen de dansers uit. Even later: een terloopse hand op de arm van een man in het publiek. Hij kijkt op, maar de danser is alweer verdwenen. Zo zijn de toeschouwers steeds onderdeel van de voorstelling of juist onzichtbaar, als een decor van de ontmoetingen van anderen.

Niet alle overgangen verlopen even soepel, maar het spel tussen al die ontmoetingen – zo vervlochten met de ruimte – boeit. Kennismaken en weer ieder de eigen weg gaan: het past natuurlijk perfect bij deze hostelbar, waar dagelijks gasten komen en gaan. ‘Fixe’, verzucht een Portugees jochie, als de voorstelling is afgelopen. ‘Tof.’