In Sisters neemt Sheralynn Adriaansz het publiek mee in een verhaal dat zich in het heden, verleden en de toekomst afspeelt. Door de tijd heen, van verre voorouders naar de ongeboren kleinkinderen, laat Adriaansz een kwetsbaar en gelaagd verhaal zien, dat op poëtische wijze de struggles zichtbaar maakt die komen kijken bij het doorgeven van je roots aan de volgende generaties. (meer…)
Hoe verbeeld je de min of meer tragische levens van Tsjechovs drie zusters uit zijn gelijknamige toneelstuk zonder de context van het stuk zelf? Op zich al een niet eenvoudige taak, dunkt me. Als je dan ook nog het stuk opknipt in liedjes waarbij de zangeressen zowel zichzelf als hun rol moeten spelen wordt de opdracht nog ingewikkelder. En als je tenslotte het resultaat van deze poging uitvoert in een megagrote tent op een uiterst rumoerig festivalterrein wordt de taak bijkans onmogelijk.
Toch heeft het Bossche gezelschap Matzer gemeend met Three Sisters in Concert zichzelf deze uiterst gecompliceerde uitdaging op te moeten leggen. Het gaat dan ook op alle fronten mis. Omdat de nadruk ligt op de – Engelstalige – liedjes en er geen enkele poging is gedaan om Tsjechovs stuk te brengen (in de zin van: interpreteren, spelen, ensceneren) wordt Drie zusters er af en toe met de haren bijgesleept. In het begin, als componist en toetsenist Helge Stikker uitlegt waar het verhaal ongeveer over gaat. En halverwege, als zangeres Lottie Hellingman de toeschouwers vraagt of ze het nog een beetje kunnen volgen.
Daarvan is dan allang geen sprake meer. Bij een eerdere poging om na een liedje naar Tsjechov te verwijzen zag je al alom onbegrip: waar heeft ze het over? Nu wordt er een wankelmoedige poging gedaan het publiek bij te praten en, erger nog, iets te vertellen over de betekenis. Het liedje heette Fire omdat er nu eenmaal in het derde bedrijf van Drie zusters een gedeelte van de stad in brand staat. ‘Maar die brand staat ook voor iets anders,’ aldus Hellingman, ‘namelijk voor passie.’ Goh.
Het enige tragische aan deze Three Sisters in Concert is het morsen van talent. Met een beetje goede wil zou je dat nog Tsjechoviaans kunnen noemen, maar dat zal regisseur Madeleine Matzer niet voor ogen gestaan hebben. Hier staan drie uitstekende zangeressen in het knellende keurslijf van een toneelstuk. Zonde van die prachtige liedjes die een betere setting verdienen. Nu gaan de ballads ten onder in het rumoer van buiten terwijl het stevigere werk het loodje legt ten gunste van het decor dat bestaat uit drie onhandig geplaatste stoelen. Dynamiek uitgesloten.
Matzer bestaat dit seizoen tien jaar. Dat wordt gevierd met een ambitieus programma waaronder een serie voorstellingen in Zuid-Afrika. Laten we hopen dat de mislukking van deze Three Sisters te wijten valt aan de tijdsdruk. Dan wordt het wellicht toch nog een mooi jubileumjaar.
Foto: Jean Philipse