Het zal niet vaak voorkomen dat begin en einde van een voorstelling van plaats verwisselen tijdens het productieproces. Maar dat is precies wat dansers Johnny Lloyd en Shailesh Bahoran overkwam bij het maken van Bullshit no bullshit. (meer…)
Al leven we in een uitzichtloze wereld, er is altijd hoop. Dat is in het kort de boodschap van This is ISH, een wervelde show waarin het bekende hiphop dansvocabulaire van ISH een battle aangaat met licht, geluid en video. Op momenten dat de voorstelling die interdisciplinaire dialoog werkelijk aangaat is This is ISH briljant.
De openingsscène van beatboxer, acteur en danser Abdelhadi Baaddi is indrukwekkend. Tekst, geluid en beweging weet hij moeiteloos met elkaar te verbinden. En alsof het nog niet kunstig genoeg is, kan hij geluid en beweging ook terugspoelen. Het is een geestig effect. Maar het vervolg van This is ISH is allerminst vrolijk. Op een van de drie steile hoge ramps leunt een danser met het hoofd naar beneden, de solo die hij daarna danst is emotioneel beladen. De zwaartekracht doet zijn werking en op het scherm boven de ramps, die met ijzeren palen zijn omheind, start een nog vage zwartwit film.
Het eerste deel van This is ISH zit boordevol clichés. De zwaarmoedige stemming wordt dik aangezet met licht en sound. Magere man-vrouwduetten passeren de revue, evenals het typische hiphop idioom met rijtjes dansers. Vrouwen met wilde haren en draaiende heupen komen uit hoeken van het decor, de mannen doen een stoere samoerai act. Pas halverwege de voorstelling, als er een spel ontstaat met licht en projecties, krijgt de voorstelling vleugels en laat ISH zich van een andere kant zien.
Geniaal zijn sommige simpele vondsten, waarin de dansers met kleine, mobiele lichtjes verschillende beelden creëren. Baaddi keert regelmatig terug, zijn korte solo’s vormen een rode draad door de voorstelling. Fantastisch is zijn rapparodie, waarin hij de teksten van tientallen beroemdheden gebruikt, die op de film voorbijflitsen. Oude nummers van Queen, Madness, The Beatles en ook klassieke muziek worden vermengd met indringende beats van DJ Irie, die achter een van de doorzichtige schermen op het toneel aanwezig is. Zijn eclectische soundscape geeft de voorstelling body.
Het fysieke vermogen van de ISH-dames blijft achter bij dat van de mannen. Shailesh Bahoran, de Emio Greco van de Nederlandse hiphop, steelt opnieuw de show met zijn gepassioneerde bijdragen. This is ISH is een visueel sterke voorstelling die even matig eindigt als ze was begonnen. Jammer, want dat haalt de hoogtepunten die deze grotezaalproductie ook heeft, enigszins onderuit.