Een vast onderdeel van Summer Dance Forever zijn de betrekkelijk korte uitvoeringen van ongeveer twintig minuten door internationale gezelschappen. Afgelopen woensdag speelde in het programma Theatre Forever #1 onder meer New School van de Franse Amalia Dianor. Hierin komt pure eenvoud prachtig tot zijn recht. In een leeg decor waarin schijnwerpers slechts voor kadrering zorgen, ontwikkelt zich een uitvoering die met precieze en secure bewegingen uitgroeit van klassiek tot energieke house. Af en toe is er zelfs iets waar te nemen van het klassieke Japanse no-theater dat uiterste precisie en concentratie vereist. Verstilling is misschien wel het sleutelwoord om New School te omschrijven. Drie dansers treden op.

De uit Japan afkomstige groep Japonism heeft juist helemaal niets met Japanse verstilling te maken. Dat is wel opmerkelijk. Onder de zeven leden van Japonism bevinden zich vooraanstaande dansers, onder wie Tatsuo en Yoshie. Hun voorstelling Wabisabi is een uitbundige mini-hiphopmusical vol met Amerikaanse invloeden. De dansers gebruiken Cola-flesjes en wandelstokken als rekwisieten en geven zelfs een weergaloze jaren dertig-show weg op jazzmuziek van die tijd. Hierin geven ze een voorschot voor de afsluitende sessie van deze avond: Bodies and Soul van Bandidas waarin de Cotton Club van de jaren dertig tot leven komt.

Wabisabi heeft grootse kwaliteiten. Elke soloperformance en soms zelfs groepsdans werden in DeLaMar met luid applaus gewaardeerd. Als een van de weinige optredens schuilt er veel humor in. Dansers wekken stripfiguurachtige personages tot leven die staccato-bewegingen maken. Ze zijn telkens anders gekostumeerd, er is zelfs een scène waarin een dansers verkleed gaat als krant met een opengevouwen krant als hoed. Zo realistisch en herkenbaar kan het zijn. Het knappe is dat de meer trage, narratieve scènes afgewisseld worden met explosieve hiphop en pure energieke dans.

Teleurstellend en zelfs een ‘aanfluiting’, zoals iemand uit het publiek zei, is Laisse moi danser door de Franse house-dansers Rahab Mahfoufi. De structuur is te nadrukkelijk en doorzichtig. Een van de dansers komt op uit het publiek, wit T-shirt en witte schoenen, en loopt quasi nonchalant het toneel op. Hij lijkt enkele dansoefeningen te maken en ontwikkelt daarna zijn breakdance al snel tot grote hoogte. Hij krijgt tegenspel van een andere danser die met hem een strijd aangaat, de battle die gangbaar is in de straatdans. Op die manier ontvouwt zich de voorstelling met op merkwaardige manier veel dralen, stilstaan, heen en weer lopen. Niet echt spannend.

Slotdeel van de avond was daarentegen wervelend en rijk: met Bodies and Soul laat Bandidas zien dat urban dance zijn roots heeft tot ver terug in de tijd. Bandidas is een kwintet dat uit danseressen bestaat die niet zozeer eropuit zijn hun solo’s te dansen maar vooral als groep een geweldige dynamiek hebben. Gratie, kracht, energie: het komt allemaal samen.

Foto New School – Compagnie Amala Dianor: Benoite Fanton