The Very Tired Girl gaat over een reeks vrouwen bij wie alles draait om uiterlijk vertoon en exposure. Vrouwen die zich voortdurend moeten verhouden tot een publiek en die elk op hun eigen manier hun eigen perfectie representeren. Of dat nu met een stalen glimlach is, zoals Melania Trump, of met een mysterieuze, zoals Mona Lisa: achter die schijnbare volmaaktheid schuilt vermoeidheid, desinteresse, zelfs wanhoop.

Regisseur Loek de Bakker studeerde vorig jaar af aan de Toneelschool Maastricht met een bewerking van Hedda Gabler. De titelrol werd gespeeld door Yela de Koning, die ook deze monoloog vertolkt. Deze voorstelling presenteren ze binnen de context van Zaal 3, het ontwikkelingsplatform waarmee Het Nationale Theater op De Parade staat.

Op de verder lege speelvloer staat een grote houten kist (‘fragile!’), die door twee mannen wordt geopend en waar een actrice in zilveren glitterjurk in blijkt te zitten. ‘Hoe begint zoiets?’ vraagt ze zich af. Ze is vijf jaar oud, zit in een zandbak en ze zingt in een schepje. Zo begint het inderdaad, de hang naar roem, naar perfectie. In tomeloze onschuld.

Vervolgens volgt een ritmische monoloog, waarin verschillende personages worden opgevoerd die gemodelleerd zijn naar bekende vrouwen door de eeuwen heen. Behalve Melania Trump en Mona Lisa komen onder meer Marilyn Monroe, Marie Antoinette en Amy Winehouse voorbij. Hun teksten (van Tjeerd Posthuma) worden steeds meer door elkaar versneden, waarbij De Koning soms ineens mooi begint te haperen – strak op de soundscape van George Dhauw.

Dat levert een mooi caleidoscopisch beeld op van de vrouw die ten onder gaat aan uiterlijk vertoon en publieke belangstelling. Vooral technisch levert De Koning knap werk af – de monoloog zit boordevol harde schakels en kent een precaire opbouw in ritme. Wel bleef de voorstelling, mede daardoor, iets te veel hangen in vorm. Hoe werkt de strijd van deze verschillende vrouwen op elkaar in, en vooral, hoe vindt dat meisje dat ooit vijf was, dat zingend in een schepje in een zandbak zat, het leed van al deze vrouwen in zichzelf terug?

Foto: Neeltje de Vries