In The Play That Goes Wrong gaat niet zomaar het een en ander mis. Nee, álles maar dan ook echt álles wat een theatermaker in zijn ergste nachtmerrie kan bedenken, pakt verkeerd uit. Rekwisieten zijn zoek, decorstukken storten in, acteurs vergeten hun tekst, special effects zijn slecht getimed en dat is nog maar het begin.
In de voorstelling doet een amateurtoneelgezelschap zijn uiterste best om een spannend moorddrama uit de jaren twintig op de planken te brengen. Het is een groep winkeliers en ter ere van de feestweek spelen ze vol overgave The murder at Haversham Manor in het dorpshuis. Na succes op West End en Broadway liet Bos Theaterpoducties de Britse slapstick-komedie vertalen door Owen Schumacher en ook de Nederlandse versie loopt als een trein.
Al vanaf de eerste misser, het licht dooft in de openingsscene en we horen het geroddel in de kleedkamer door de speakers, zit de stemming erin. Toch heet de voorzitter van de toneelclub, die ook de voorname rol van inspecteur met pijp en vergrootglas speelt (Bas Hoeflaak), het publiek enthousiast welkom. Al snel ontrolt zich een drakerige whodunit, waarin Charles Haversham (Frieda Barnhard) dood op zijn canapé ligt: vermóórd! De spelers bevriezen dan in een dramatische houding maar het bijbehorende griezelige lichteffect komt natuurlijk te laat. Misschien is Charles vermoord door zijn ontrouwe verloofde Florence Colleymoore (Tina de Bruin) en haar geheime minnaar Cecil Haversham (Rop Verheijen). Ook de broer van Florence, Thomas Colleymoore (Ergun Simsek), lijkt er op een of andere manier bij betrokken. Of zou het de knullig geschminkte butler (André Dongelmans) zijn, die de erfenis blijkt op te strijken?
De slapstickgrappen zijn strak getimed en het spelplezier spat er vanaf. De acteurs spelen amateuracteurs die hun taak bloedserieus nemen en onder alle omstandigheden krampachtig door blijven spelen. Dat doen ze uiterst consequent en liefst tot in het absurde doorgevoerd. Zelfs als hun tegenspeler niet opkomt, spelen ze gewoon door. Als de rekwisieten kwijt zijn, gebruiken ze in plaats van een pen en een boekje desnoods een sleutel en een vaas om notities te maken. Het leidt tot hilarische scenes waarin de spelers zich in de meest onmogelijke bochten wringen en de lachsalvo’s golven dan ook door de zaal. Niet lachen-gieren-brullen, door de subtiele details en het uiterst geconcentreerde spel is het écht geestig.
Met The Play That Goes Wrong wil Bos Theaterpoducties de sfeer rond het Theater van de Lach van John Lanting uit de jaren 70 nieuw leven inblazen. Met die verwijzing doen ze zichzelf een beetje te kort. The Play That Goes Wrong is véél grappiger.
Foto: Raymond van Olphen
Rop Verheijen: Cecil Haversham
Anne-Marie Jung: De toneelknecht
Ergün Simsek: Thomas Colleymore
Bas Hoeflaak: De detective
André Dongelmans: De Butler
Frieda Barnhard: Charles Haversham
Tina de Bruin
auteur: Henry Lewis
Jonathan Sayer
Henry Shields
vertaling: Owen Schumacher
regie: Bruun Kuijt
Meer info over deze voorstelling op Theaterencyclopedie.nl
data van Theatercollectie: Allard Pierson/Stichting TIN
U moet voor de aardigheid eens op YouTube kijken naar de persconferentie die de Japanse politicus Ryutaro Nonomura in 2014 gaf. Hij was beschuldigd van misplaatste declaraties en wilde daarvoor zijn excuses maken. Althans, dat maakten de aanwezige journalisten op uit de paar woorden die ze konden verstaan. (meer…)
In Let’s play zien we een in zichzelf gekeerde jongen, die passief ronddoolt in zijn kamer, in joggingbroek en T-shirt, in het halfdonker zijn tanden poetst en een stapel trays aan halveliterblikken Monster Energy op voorraad heeft. (meer…)
In vergelijking met de twee eerdere jongerenvoorstellingen van het Vlaamse gezelschap Ontroerend Goed, Pubers bestaan niet en Teenage riot, is All that is wrong is een verstild stuk. De productie ging in première tijdens het Edinburgh Festival afgelopen zomer en is het resultaat van een samenwerking met het (jeugd)gezelschap Laika uit Antwerpen. Koba Ryckewaert is […]
Nou, ik heb een andere mening! Nog nooit zo’n slecht stuk gezien. En ik zie er vele. Banaal en spelers vielen ook zwaar tegen na het lezen van alle lovende aanbevelingen. Verspilde tijd.
Beste Tineke, ik kan me voorstellen dat het je smaak niet is en de humor je niet aanspreekt. Maar dat is iets anders dan slecht stuk en tegenvallende acteurs. Dir is technisch gezien erg moeilijk, en het is bijzonder professioneel
uitgevoerd.
Vriendelijke groet
Anita Twaalfhoven
blij dat ik je niet ken Tineke want je moet toch wel een zeer apart gevoel voor humor hebben als je bij dit stuk niet plat gaat van het lachen!!
Gisteren met mijn vrouw gezien in de fraaie schouwburg van Bergen op Zoom. Heb veel komedies en kluchten gezien van o.a. John landing en Joop Dordrecht maar deze kan zich meten met de allerbeste. Was al lang geleden dat we beiden letterlijk pijn in onze buik kregen van het lachen.
Wij hebben gisteravond in Harderwijk genoten van dit geweldige leuke spel! Herkenbaar als je ook amateurtoneel speelt! We kwamen gewoon ogen te kort, er gebeurde zoveel! Alleen erg jammer voor de spelers dat de zaal half gevuld was, zij verdienen meer publiek!
Ik heb lang geleden óók aan cabaret/musicals gedaan. Ik heb me van het begin af aan zitten ergeren en ik niet alleen!! ECHT verspilde tijd!! Had mijn twijfels om tijdens de pauze mijn jas maar te pakken. Nee, “Theather van de lach”, dit was écht vreselijk! Als dit de maatstaf is van de Tilburgse schouwburg hoef ik er, voorlopig, niet meer naar toe.
Vanavond in Tilburg in de pauze naar huis gegaan. Veel mensen vonden het leuk maar wij hebben ons enkel verbaasd over de slechte verstaanbaarheid en ongeloof’lijk flauwe humor. Natuurlijk zijn er stukjes die een glimlach veroorzaakten maar de teneur was toch echt: dit is drama ten voeten uit. We vinden het ook sneu voor de spelers, die hun best doen maar dit is een verloren slag…
Ik heb de voorstelling in Rijswijk gezien ik ben niet weggegaan in de pauze omdat ik toch hoopte dat het na de pauze leuker zou worden. Gezien de aanbevelingen voor dit stuk zou het toch leuk cq geweldig leuk moeten zijn. Een glimlach helaas meer kon het stuk mij niet laten lachen. Zeer flauw en voorspelbaar. Maar ieder zijn smaak en er waren mensen in de zaal die hard moesten lachen. Ik vond het een beetje jammer van t kaartje (dat best prijzig is) en van mijn tijd.
Vol verwachting zijn wij naar dit stuk gegaan, maar wat een treurigheid. Ik besef me dat dit moeilijk spelen is, maar wij vinden dit werkelijk beneden alle niveau van toneelspel. Gaande weg werd het steeds moeilijkere te verstaan, en de acteurs gingen steeds meer onverstaanbaar schreeuwen. In de pauze weggegaan. Heel jammer. Maar soms maak je een verkeerde keuze.
Als je houd van zeer voor de hand liggende flauwe grappen dan is het wat. Als je houd vam humor dan moet je niet gaan.. ik was verbaasd dat er mensen lachte..
Ik vind veel leuk maar dit was zonde van mijn avond – gelukkig was er pauze dus kon ik naar huis. Mijn vrouw vond het ook niks.
Slapstick is een genre waar ja van moet houden. Doe je dat niet dan komen je verwachting uit en vertrek je tijdens de pauze. Zonde van je geld. Had je toch beter kunnen weten. Zo lees ik de reacties. Als je geen fan bent van slapstick ga dan ook niet. Ik ben met mijn jonge kinderen gegaan en opa en oma. Ze vonden het erg leuk. Voor mijn vader en moeder was het terug in de tijd van de klucht maar wel in een modern jasje. Het was een leuke avond voir ze en dat was mijn opzet.
Jammer, had er meer van verwacht. Zeker van Owen Schumacher. Moet in Londen blijven.
Ik verbaas mij over het feit dat er zoveel mensen zijn die in de pauze weg zijn gegaan. De enige reden waarom ik dat gedaan zou kunnen hebben is omdat ik te veel pijn in mijn buik had van het lachen…
Ik heb een heerlijke avond gehad!
Wij houden zeer van de Engelse humor en zeker in dit gebeuren kwam dat zeer goed tot hun recht. We zijn op17 januai in Oss geweest. Goede timing, en ja je moet even weten hoe het stuk in elkaar zit, een winkeliersvereniging die voor hun klanten(het publiek) een toneelstuk opvoert, waar dus alles in mis kan gaan, wat dus ook gebeurde. We hebben krom gelegen van het lachen, en hopelijk komen er meer van dit soort kluchten weer in het theater, en nee we zijn gewoon van middelbare leefdtijd.