Les Ballets C de la B is een naam die verwachtingen schept en dus zit het bovenzaaltje van de Melkweg vol op een van de laatste avonden van Julidans. Romeu Runa danste in verschillende voorstellingen van Alain Platel en profileert zich inmiddels als choreograaf in zijn thuisland Portugal. Samen met acteur en regisseur Miguel Moreira maakte hij The old king, een dramatische solo over een wanhopige man, die pogingen doet het leven onder controle te krijgen.

Op de vloer ligt een donkere stof, op het voortoneel een houten pallet met een bloemetje, op het achtertoneel staan meer pallets op een stapel. Een man komt tot leven, in een grote boog strekt hij zijn lichaam elastisch naar achteren, we zien een rood geverfd gezicht. Romeu Runa is een beweger die vooral zijn lange ledematen expressief laat spreken. Met zijn armen en benen in kronkels strompelt hij over het toneel, soms loopt hij even hanig op zijn tenen. Zijn hypermobiele torso weet hij op indrukwekkende wijze in bijna onmenselijke bochten te buigen. Dat maakt zijn bewegingen niet alleen dierlijk, maar ook dramatisch.

De muziek in het eerste deel van The old king is een wat houterige compositie van percussie, die Runa’s krampachtige bewegingen illustreert. Eenzelfde pathetiek heeft het licht, dat met oranje lampen de broeierige sfeer nog eens kracht bij zet. Het perspectief geeft weinig gelaagdheid aan een solo die met evenveel emotie begint als eindigt. Twee maal wordt de verhitting onderbroken als regisseur Miquel Moreira opkomt met een hogedrukspuit en Runa langdurig nat spuit. Runa hapt naar adem. Het zou een transitie kunnen zijn van zijn personage, een man die je als toeschouwer vanaf het begin associeert met een zonderlinge zwerver. Maar echte transformaties zijn er niet in The old king.

Wel is er even een mal en aandoenlijk beeld als Runa de plant met rode bloemen in zijn onderbroek schuift. Het is een welkome relativering in deze wel erg zwaar aangezette solo, waarin Runa uiteindelijk zijn eigen podium bouwt en het publiek met wanhopige en onverstaanbare kreten iets probeert duidelijk te maken. Iets van de bewegingstaal van Platel, die Runa en Moreira coachte, is terug te zien in deze solo. In die zin sluit de performance aan bij het werk van Les Ballets C de la B. Een echte dramaturgische ontwikkeling ontbreekt echter in The old king. Hoezeer Runa ook zijn best doet, want dat doet hij, personage en verhaal blijven eendimensionaal.