Sahand Sahebdivani overtuigt met zijn intieme voorstelling The Idea:retold. Geen rechttoe-rechtaanvertelling maar een geraffineerd verpakt verhaal over de onverwoestbaarheid van idealen en de dilemma’s die daarbij spelen.

Hij zet in met een communistisch partizanenlied en trakteert de liefhebbers in het publiek op een glaasje wodka. Proost! En vertelt bijna in een adem door een hilarische en tegelijkertijd aandoenlijke anekdote uit zijn jonge jeugd. Over hoe hij als 4-jarige luid huilend en spartelend naar de uitgang van een toneelzaaltje werd gedragen. Op het toneel was zijn vader zojuist doodgeschoten door de ayatollah. Dat het maar een bedenksel was en dat zijn vader zo weer zou opstaan ging er bij de kleuter niet in.

Sahand Sahebdivani – drie jaar geleden verteller van het jaar – hoef je niet uit te leggen hoe je een zaal snel naar je hand zet. Gewapend met verbeeldingskracht, humor en gevoel voor ironie vertelt hij zijn verhaal. Anastasis Sarakatsanos is Sahebdivani’s dienstbare begeleider op de piano.

Centraal in Sahebdivani’s Engelstalige voorstelling The Idea:retold staat de animatiefilm L’Idée van Berthold Bartosch uit 1932. Met een naakte vrouw als metafoor toont de film ons de kracht en onverwoestbaarheid van revolutionaire idealen. Bijna tachtig jaar later, oogt de film natuurlijk wat karikaturaal, waarschuwt Sahebdivani voor vertoning. Het grootkapitaal in de rol van gewetenloze slechterik, de revolutie en de macht aan de arbeiders als wenkend perspectief. Je kunt een mens doden vanwege zijn idee, maar het idee is onverwoestbaar.

Rasverteller Sahebdivani verweeft de moraal uit L’Idée op een geraffineerde manier met zijn eigen familiegeschiedenis. Met het verhaal van zijn ouders die als politiek vluchtelingen uit Iran in Nederland belandden. De persoonlijke lotgevallen van zijn ouders weet Sahebdivani bovendien knap te verbinden aan het verhaal van de Amerikaanse astronoom Carl Sagan en zijn Golden Voyager-record.

Sahebdivani is niet de revolutionair geworden die strijdt voor een ideaal zoals zijn ouders dat deden. Maar wat is hij trots als hij in 2009 door een actie bij de Iraanse ambassade vier dagen in een Nederlandse cel belandt, uit solidariteit met de stille revolutie die dan aan de gang is in zijn geboorteland. De twijfel slaat later toe. Was dit het waard, tegen deze prijs? Sahebdivani brengt de contradictie treffend in beeld: je nakroost ervoor willen behoeden dat ze in jouw voetsporen treden, maar ook een onverwoestbare trots voelen als de volgende generatie de revolutionaire fakkel overneemt.

The Idea:retold. Een verteller, een pianist, filmdoek. Meer is niet nodig om je publiek ruim een uur in de greep te houden. Zelfs de wodka niet.