Een roadmovie met live popmuziek noemen de maaksters van The House hun performance. Om misverstanden te voorkomen. Want The House is meer dan alleen een concert of een film met een live uitgevoerde soundtrack .
Het idee voor The House dat tijdens het Festival Boulevard in première ging, is afkomstig van Marleen Scholten (Wunderbaum) en Lizzy Timmers (Veenfabriek) die bij hun gezelschap niet alleen acteren, maar ook zingen. In deze muziekperformance zingen ze vooral. En de roadmovie vervult vooral de rol van een reeks gefilmde items die de nummers losjes verbindt, zowel wat beeld als tekst betreft.
Scholten en Timmers reisden voor hun project met een speciaal ontworpen, inklapbaar huis achter hun auto langs verschillende plaatsen in Nederland en België. Daar vroegen ze mensen naar hun ideale huis, lieten hen meewerken aan een filmpje dat prima fungeert als clip bij een van de songs of maakten zelf een statement over stedelijke architectuur. Ook nodigden ze kunstenaars uit met hen samen te werken aan de filmbeelden, de teksten en de composities.
Opmerkelijk onderdeel van hun reis is een zoektocht naar het Zweedse electro-duo The Knife. De teksten (en muziek) van The House doen vermoeden dat Scholten en Timmers zich wat hun maatschappelijke belangstelling betreft hebben laten inspireren door dit geëngageerde duo.
Maar The House is toch in de eerste plaats een aantrekkelijk popconcert met electro met strakke beats, en stevige dance. Door Scholten en Timmers energiek gezongen, of het nu gaat om een melodieus nummer met Afrikaanse ritmes of een felle rap met de gebruikelijke dosering bitches en motherfuckers. Voor de nummers werkten ze samen met verschillende componisten (onder wie Ton van der Meer en Bo Koek) en musici die ook de muziek opnamen.
The House is een visueel en muzikaal attractieve performance waarin met glimmende outfits en een dans voor het nieuwe wonen ook het showelement niet is vergeten.
Foto: Karin Jonkers
In House of Strength, dat in première ging tijdens CaDance Festival, legt choreograaf Roshanak Morrowatian (Iran, 1989) zich voor het eerst toe op een groepswerk. Samen met vijf dansers verdiept ze zich in een eeuwenoud Perzisch ritueel: de Varzesh-e Pahlevani. (meer…)
Performer Paula Chaves Bonilla legt een laatste hand aan haar pasgebouwde huis wanneer het publiek de zaal binnenstommelt. Nog één bout aandraaien en het is klaar, een geheel van stevig aan elkaar verbonden palen die samen een fluorescerend roze frame vormen. (meer…)
Silbersee is een sympathiek zangerscollectief dat onder leiding van Romain Bischoff al jarenlang deelneemt aan een grote variëteit van projecten, meestal in de sfeer van allerlei soorten muziek. Eén keer per jaar bezetten jonge mensen van Silbersee vele zalen en plekken van het Muziekgebouw aan ’t IJ in Amsterdam en jagen het (jonge) publiek van de ene hoek naar de andere in het kader van Spr!tzl, de opleidings- en ontwikkelingstak van het collectief. (meer…)
Het dak ging eraf gisteravond na afloop van de voorstelling House. Een uur daarvoor was de Israëlische choreografe Sharon Eyal met haar ruimteschip aan de achterkant van de bomvolle Rabozaal geland. Haar goedgetrainde aliens sleepten het publiek mee in een hallucinerende en supertrendy bezweringsdans. Cover van een high-fashionmagazine, pop-up performance van een gogo-dansteam, opname voor […]
