De lijn tussen voortuitgang en achteruitgang is dun. Een eclectisch feest dat verschillende mensen bij elkaar brengt, kan zomaar uitmonden in een ruzie tussen twee kampen. En daar waar verschillende kunststromingen bij elkaar komen en iets nieuws ontstaat, kan dat ook zomaar een achteruitgang betekenen. (meer…)
Humpback Runner is een nieuwe choreografie van Jiří Pokorný. Na een aantal voorstellingen voor het Korzo/NDT-talentontwikkelingsprogramma Up & Coming Choreographers gemaakt te hebben, werkt Pokorný inmiddels aan zijn tweede voorstelling voor NDT2.
Pokorný nam het oeuvre van Jheronimus Bosch als inspiratiebron voor Humpback Runner, zijn schilderijen ziet hij als ‘reizende tijd op doek’. In een klein half uur volgt een aantal door black-outs onderbroken tableaus elkaar op. Een hoop lichamen. Vele armen die uitreiken. Het ensemble dat in een diagonaal achteruit rent.
De groep – met subtiele variaties gelijk gekleed in lichtgrijze pantalons en lichtgekleurde bovenstukken, alleen het accent van rode sokken valt op – bevindt of verplaatst zich regelmatig als een massa waarin weinig onderscheid te maken valt tussen de kronkelende of uitreikende lijven. Een individu maakt zich soms los uit dat orgaan zoals een vrouw die druk gesticulerend rondjes loopt rondom de samengebalde groep.
De geluidscompositie, met muziek van Yukari Sawaki, de kwetsbare stem van de Amerikaanse songwriter en multi-instrumentalist Joanna Newsom, en het klankdecor van Biosphere (de artiestennaam van de Noorse componist Geir Jenssen) roepen verschillende sfeerbeelden op.
Jiří Pokorný gebruikt ook tekst en dat is een interessante toevoeging. Als op een oude geluidstape klinkt een enigszins formele, gesproken filosofische tekst over de betekenis van leven, de staat van zijn die zonder het niet zijn niet kan bestaan. ‘Levendigheid’ betekent verandering en beweging klinkt het, met het risico dat als we verder gaan iets verliezen.
Humpback Runner begint dynamisch en ritmisch en verandert gaandeweg van karakter, de energie is minder samengebald en leidend. Waar de beelden en bewegingen de toeschouwer aanvankelijk meteen op scherp zetten in de verschillende scenes, laat de choreograaf de toeschouwer later losser om zelf rond te dwalen in dit universum. Zo krijgen de terugkerende karakters een eigen leven. Er is een man die al tappend langzaam een cirkel doorloopt, achteruit of juist voorwaarts? NDT heeft er goed aan gedaan om Jiří Pokorný opnieuw uit te nodigen, Humpback Runner is een krachtige aanwinst voor het NDT.
Naast de première van Pokorný danst NDT2 twee werken van choreografenduo Lightfoot Leon en Johan Inger. In Some Other Time van Paul Lightfoot en Sol Leon wordt zowel in de verschillende scènes als in hun bewegingstaal op momenten een terugkeer in de tijd gesuggereerd. Een eenvoudig decor van verschuivende zwarte panelen creëert telkens andere ruimten.
Het vocabulaire is virtuoos en uitgesproken, zoals wanneer een danser zich in een technisch veeleisende pose beweegt en er kort daarna trillingen door zijn lijf trekken alsof hij de controle volledig kwijt is. Maar de dans kan ook een aangename zachtheid hebben in de duetten van Madoka Kariya en Paxton Ricketts.
Ook Johan Ingers Out of Breath is een sterk stuk om opnieuw te dansen. Het benadrukt de kwetsbaarheid van het leven. De choreografie toont de persoonlijke worstelingen in tijden van diepe dalen en de gevolgen die deze ook in relatie tot een ander hebben.
Inger weet in zijn intelligente choreografieën vaak een lichtheid te verwerken, de sombere thematiek van Out of Breath dwingt hem in een andere richting die gaandeweg de voorstelling steeds helderder over het voetlicht komt en uiteindelijk onontkoombaar wordt.
Foto Humpback Runner: Joris Jan Bos