Gerben Vaillant – korte Nike-broek, sneakers, kek petje – drukt de microfoon dicht tegen zijn borst. Zijn zwoele stem ontvoert je naar een post-apocalyptisch landschap. Vertrekpunt: een subtropisch zwemparadijs in Tilburg. De plek waar hij lange tijd werkte.

Vaillant, met een achtergrond in mime en onderdeel van het Nieuwe Makers Programma van het Over het IJ Festival in Amsterdam, liet zich inspireren door recreërende mensen. Kort na aanvang voorziet hij het publiek, zittend op plastic tuinstoelen, van context. Het woord ‘heterotopia’ is van uiterst belang voor zijn voorstelling. Ook wel: een wereld naast onze wereld waarin de regels net wat anders gelden, omdat het hermetisch is afgesloten.

In het eerste deel van Swimming Studies (The Other Everything), begeleid door Maurice Bogaert, passeert een reeks heterotopia’s de revue. Sauna’s, cruiseboten, clubs, zwembaden. Plekken waar je een kaartje voor moet kopen. In Vaillants subtropisch zwemparadijs gaat het er wild aan toe, en niet op een positieve manier. De tent staat op instorten. Schimmel onder de rotsen, verdwenen palmbomen, stortregens van muurtegels wanneer bezoekers bommetjes maken. De directie noemt het: een realistisch subtropisch zwemparadijs, by climate change. Een prachtige setting voor een actueel thema.

De speelruimte, een hoog leegstaand winkelpand met rondom veel glas, fungeert als catwalk. Vaillant wordt bijgestaan door twee dames in badkleding (Charlotte Gillain en Annabel Koele). Allen zijn ze Instagram-waardig: strakke billen in krappe broekjes, sexy handdoeken en onder hun ogen gel pads, die aandoen alsof er flink is gejankt en de vraag oproepen hoe belangrijk schoonheid nog is in een wereld die langzaam afbreekt.

Het trio komt herhaaldelijk op, telkens in nieuwe outfits. Eerst in slow-motion, dan alsmaar sneller. Wat beklijft zijn de emoties op hun gezichten, die in rap tempo afwisselen. Niets is te gek, iedere blik overtuigt: agressie, verdriet en angst, extase en acceptatie. Het gezelschap stapdanst hierbij in rechthoekige choreografieën, steeds dreigender. De begeleidende soundscape van Timon Persoon is een mix van brandende verwoesting, afgewisseld door druppelend water en geluid dat, steeds oorverdovender, de zondvloed vertegenwoordigt. Hoogtepunt van de voorstelling is het eindbeeld, waarbij de wereld overstroomt, het drietal via de achterdeur de stoep op zwemt.

Met Swimming Studies (The Other Everything) zet Vaillant een planeet neer die, of we dat nu willen of niet, te gronde gaat. Het post-apocalyptische landschap dat hij en zijn vrouwen creëeren beangstigt, maar biedt tussendoor sprankjes hoop. Rest alleen nog de vraag: gaan we er iets aan veranderen, of is het, sneller dan we denken, een verloren zaak?

Foto: Moon Saris