De tantes zijn terug en hoe. Ze eindigden aan het eind van Tantes (2006) in glazen potjes, maar wanneer tante Flos bedenkt dat ze eigenlijk een lieve, ja, een suikertante wil zijn, worden haar zussen Ecoline en Heralda zo boos dat de potjes breken. Vrij zijn ze, alledrie. Niets staat de Totale Kinderopruiming nog in de weg …

Nog altijd zijn de tantes op zoek naar de perfecte samenzang om in het toverlied een einde aan alle overlast van de kinderen te kunnen maken, maar ze zijn wijzer. Met valsigheid alleen red je het niet, dus bouwen ze eerst het beste spookhuis ooit en komen daarna met suikerspinnen, ‘de hemel op een stokje’, om de kinderen te lokken. Gelukkig zorgt tante Flos met hulp van het meisje Sam, dat al eerder de plannen van de tantes verijdelde, én knuffel Rudolf ervoor dat ook ditmaal de hele zaal aan het einde van de voorstelling opgelucht kan ademhalen. Maar wat is het ruim een uur spannend!

Holland Opera maakt precies twintig jaar opera vanuit Amersfoort, vrijwel altijd in een ongebruikelijke vorm, maar het blijft altijd opera. Zo ook nu. Want de muziek van Chiel Meijering lijkt misschien toegankelijk, maar bevat uiterst merkwaardige modulaties en ritmeverschuivingen. Meijering voorziet niet alleen elke scène perfect van passende muziek, maar maakt sommige scènes. Zo is de eerste tocht door het spookhuis visueel niet eng, maar wordt ze dat door de muziek wel. Wanneer tante Flos haar zussen probeert te overtuigen dat zij ook slecht is, gaat dat gepaard met oorverdovende gitaarerupties. Nergens is het louter effectbejag, want ondertussen schrijft Meijering slimme vocale partijen die altijd verstaanbaar zijn.

Het decor is eenvoudig en is gebaseerd op potloodtekeningen, adembenemend bewerkt door Jurjan Alkema en Andrea Dröes. Waar videoprojecties vaak weinig toevoegen, maken ze Suikertantes tot een succes. Prachtig hoe bijvoorbeeld het spookhuis wordt opgebouwd, hyperrealistisch hoe het jeugdjournaal updates geeft, bijna psychedelisch hoe de werking van de betoverde suikerspinnen getoond wordt. Jammer dat bij de première een vastgelopen computer voor een pauze van tien minuten zorgde, maar dat na ‘ctrl alt delete’ iedereen meteen weer in het verhaal zat, zegt genoeg.

Daarbij beschikt Holland Opera over uitstekende solisten voor de drie tantes (Florian Just, Arnout Lems en Niek Idelenburg) en sopraan Donij van Doorn brengt naast Sam ook overtuigend de varkensknuffel Rudolf tot leven.

Dat uitgerekend bij de première ook die ‘knakworst met poten’ aan het plafond bleef hangen doet niks af aan het feit dat Holland Opera bewijst: opera voor kinderen, het kan als je maar durft en moderne technologie met al haar mankementen omarmt.

Foto: Ben van Duin