Geen broeierig Andalusië, maar een door hevige regen geteisterde tent in een Fries weiland vormt het decor van Carmen van Opera Spanga. Al drie decennia presenteert regisseur Corina van Eijk in het kleine dorpje Spanga grootschalige operaproducties, niet zelden met opmerkelijk resultaat. Dat geldt zeker voor deze Carmen. (meer…)
Een slootje op het Friese platteland als de rivier De Hudson en het keurig aangeharkte plein voor het gemeentehuis van Wolvega als Ground Zero: voor operamaker Corina van Eijk, die ondanks het wegvallen van subsidie strijdbaar doorgaat, is niets te dol. Op die twee locaties speelt de nieuwste productie van Opera Spanga Stuyvesant Zero zich af.
Al twintig jaar maakt Van Eijk bijzondere operavoorstellingen op het platteland van Weststellingwerf en aangezien dat ook de geboorteplaats is van de roemruchte gouverneur van New Amsterdam, Pieter Stuyvesant (1612-1672), lag het thema voor de hand. Van Eijk, altijd goed voor een flink portie onorthodox muziektheater, gaf er een heel eigen draai aan. In de eerste akte, die zich afspeelt rond een paar wigwams in het veld, staat het leven van Stuyvesant centraal en met name zijn intolerantie jegens Joden. In de tweede akte, die plaats heeft op het plein voor het gemeentehuis, is het publiek getuige van de opening van het Stuyvesant Islamitisch Centrum op Ground Zero. Een opening die luidruchtig wordt verstoord door een nazaat van Pieter Stuyvesant die al even intolerant is als zijn roemruchte voorvader.
Het publiek, dat zich op de fiets van locatie naar locatie begaf, kreeg bovendien de gelegenheid te debatteren over persoonlijke ervaringen met intolerantie en discriminatie: een typische Opera Spanga-aanpak waarbij de grenzen van het medium opera flink worden opgerekt.
Het is een aardige voorstelling geworden die door de gekozen formule een fragmentarische indruk achterlaat. Om van een duidelijke spanningsboog maar niet te spreken. Maar er wordt uitstekend gezongen en geacteerd door Marcel van Dieren, Klara Uleman, Sinan Vural en Pearlmira Vincent.
Componiste Caroline Ansink voorzag het geheel van een grillige, dynamische partituur die zeker in de tweede akte de luisteraar herhaaldelijk bij de lurven grijpt. Ansink tapt uit vele verschillende stilistische vaatjes, maar haar stijl verzandt niet in gemakzuchtig knip- en plakwerk. Voor de ongetrainde oren van de toeschouwers op de balkons van de aanpalende flats klonk het vermoedelijk allemaal een fractie te modern, maar het publiek klapte er na afloop niet minder om en begaf zich daarna op weg naar Spanga waar Corina van Eijk bij het vallen van de avond de operafilm Donna Giovanna als drive-in-voorstelling vertoonde.
(foto: Maarten van de Velde)