Explore the North is een jaarlijks festival in Leeuwarden op de grens van herfst en winter. Het draait vooral om muziek en literatuur, maar roert sinds 2019 ook een scheut performing arts door het programma. Explore’s budget is bescheiden, en de veelal kleine en intieme speelplekken in de beeldschone middeleeuwse Leeuwardse binnenstad laten ook al geen grote acts toe.
Daarom, zo vertelde algemeen directeur Mark Hospers in 2019 aan Theaterkrant, wil zijn festival de Leeuwarders ‘confronteren met wat voor hen nieuw en onbekend is’. Theatraliteit helpt om dat nieuwe en onbekende over te brengen. Explore zoekt continu naar dichters, schrijvers en muzikanten ‘die theater kunnen maken’.
In STORMO liet de Italiaanse groep Effetto Larsen een twintigtal ‘gewone’ Leeuwarders op een soundtrack bewegen als een zwerm vogels – op vrijdag in de Grote Kerk, de twee dagen erna in de voormalige synagoge, waar tegenwoordig de Saco Velt Dansschool is gehuisvest. Veertig minuten lang zwierde de groep over een rechthoekige, open dansvloer, slechts afgebakend met witte plaktape, zodat ook toeschouwers konden meedoen.
Dat deden zij met overgave, maar STORMO is eerder een publiek toegankelijke oefening in collectief bewegen dan een voorstelling. Kunst lijkt bij Effetto Larsen vooral een instrumentele rol te spelen. ‘We use relational art as an instrument for developing a sense of community’, aldus de website van de groep. ‘We build and carry out projects that spark a sense of community among groups of people.’
De term ‘relational art’ zie ik hier voor het eerst. Ik weet niet wat ermee bedoeld wordt, maar op mij komt hij over als hinken op twee gedachten. STORMO zit tussen kunst en oefening in, zonder duidelijk voor één van die twee te kiezen. De dansers doen wat hen goeddunkt op het moment, zitten elkaar regelmatig in de weg en zijn veel te veel zichtbaar bezig met hoe-kom-ik-over. Van enige dramatische opbouw of ontwikkeling is geen sprake, STORMO gaat als een nachtkaars uit.
Foto: Marc Henri Queré
It’s My Party and I’ll Die If I Want To roept vragen op zoals: wat is een danser? En wat maakt een performance interessant voor een publiek? Bevredigende antwoorden levert deze one-man rave niet op. (meer…)
Johannes Lievens heeft het altijd fijn gevonden om alleen te zijn, als klein jongetje al. Maar tijdens een schrijfresidentie van deBuren in juli 2022 in Parijs, in zijn snikhete hotelkamer, voelt hij zich voor het eerst eenzaam, en dat bevalt hem allerminst. (meer…)
Op het podium in de Westerkerk in Leeuwarden springt een dichter rond in een soort psychedelische pyjama. Schreeuwend draagt hij zijn poëzie voor. Achter hem speelt een band luide, vrolijke muziek. De dichter gooit vruchten naar het publiek, zegent de toeschouwers op de eerste rij met een banaan gedoopt in sinaasappelsap. Dan sleurt hij ze het podium op, om een dansje te maken, met hem en met elkaar. ‘Er zijn vruchtjes’, schreeuwt hij, ‘die je in je navel kunt stoppen, zodat je de hele dag gelukkig bent!’ (meer…)
