‘Hmphsh!’ Het is moeilijk te benaderen wat Rutger Kroon precies uitblaast, maar zijn hele personage zit erin. Desinteresse, achterdocht en ondertussen bedelen om aandacht bij zijn maatje tegen-wil-en-dank. Ellen Goemans op haar beurt hoeft alleen maar te zitten met haar handen breed op de knieën van haar glimmend zwarte Adidas trainingspak om één brok onverzettelijke ontoegankelijkheid te zijn.

De twee typetjes Pi en Exo van Goemans en Kroon komen uit een eerdere voorstelling van Monk, Niezogek dâpoëzie zoslech verkoopt. Twee grauwe losers uit de onderklasse met invloed op niks en een mening over alles. Ze praten in zinnen met zo min mogelijk spaties en zoveel mogelijk voorvoegsels met ziektes. ’tegemijzeijezaltijdschoolisbelangrijk/ asjeveelcentewilverdiene/ noukhepdriejaaropdietyfusschoolgezetekwachtnounógopmecente.’

Aan Gokhal Europa werkte Ton Kas mee als regisseur en medeschrijver en de toon van diens botte-moppenparade Ammehoela van een paar jaar geleden is duidelijk te herkennen. En dat is wel een tijdje geestig, maar al snel wordt het eentonig. De voorstelling is doelbewust statisch, maar is niet grappig of gevaarlijk genoeg om je steeds bij de les te houden.

Daarbij zijn de personages scherp gesneden, maar hebben ze te weinig met elkaar uit te staan. Ja, Exo wil met zijn stoere verhalen over ‘Oeroestan’, zijn carrière als paperazzo en zijn zaken in China dolgraag indruk maken op Pi, maar die laat geen enkel schrammetje op haar pantser toe en weet met een welgemikt ‘geloof’rgeenklotevan’ elke toenadering genadeloos dood te schoppen.

Het decor is aangenaam minimaal: één grote lamp en één decorstuk: een blauwe Alfa Romeo zonder ruiten en zonder wielen, waar de twee acteurs de hele voorstelling op, in of tegenaan hangen. Als Exo zich even losmaakt om een wandelingetje te maken gaat hij midden op toneel uitgebreid zitten kakken – nou ja, iets met blote billen en onhandig gedoe met toneelstront. Tja.

Helemaal aan het eind zingt Goemans een melancholiek klinkend liedje, een onverwacht zacht einde bij een harde voorstelling. De ingreep komt te laat om de voorstelling nog te redden van de kilte.