De virtuoze dans van Braziliaanse choreograaf Bruno Beltrão en zijn gezelschap Grupo de Rua imponeert, al is het alleen al door de uitzonderlijke skills van zijn dansers. In New Creation is dat niet anders: licht, muziek en dans versmelten in een bescheiden statement over ‘samen leven’. (meer…)
Iedereen is wel een beetje rebel en een beetje dichter, en dat is precies wat de wereld nodig heeft, vinden Jérôme Meyer en Isabelle Chaffaud. Met Soul#3 Co-creation vieren ze de kwetsbaarheid van het creatieve proces en hun vijftienjarige samenwerking. Ze laten het publiek een beetje meedoen, maar de explosieve, eruptieve duetten en trio’s van de dansers vormen het sterkste deel van de voorstelling.
Mind soul world life.
Listen like a child.
Live with the fear of rejection.
Embrace chaos and from there create a new order.
Dergelijke bezweringen klinken door Soul#3 Co-creation en vormen het bestaansrecht van de voorstelling. Jammer dat de statements in een wat ongemakkelijk Engels uitgesproken worden: door het filter van de vertaling komen de uitspraken niet erg authentiek over. Daarbij zijn er nogal wat tegeltjeswijsheden te horen. Dansers en tekst, in dit geval de teksten waar Hans van den Boom zich toe liet inspireren door gesprekken met het choreografenduo, het blijft een lastige combinatie.
Jérôme Meyer en Isabelle Chaffaud reserveren de creative kracht niet voor makers en performers alleen, maar breiden die uit tot hun publiek. Vooraf kan wie dat wil met de dansers de zaal in om ‘samen met de dansers een stukje van de voorstelling vorm te geven’. De dansers komen inderdaad langs voor wat gemeenschappelijke bewegingen. ‘I care for you, care for you, hoehoe’, zingen de speakers. Het zijn meer kanttekeningen dan wezenlijke bijdragen, maar de gedachte om kunst te delen met velen komt over.
Soul#3 overtuigt wanneer de creativiteit en de uitvoerende kwaliteiten van de dansers de ruimte krijgen. Claire Hermans, Konstantinos Kranidiotis, Yulia Kalinchenko en Diana Senauskaite wringen zich in bochten en dansen dronken, gepijnigd, scheef, uitdagend, schokkerig, wanhopig, maar uiteindelijk gelukkig met hun mogelijkheden. Hun woeste duetten en trio’s boeien. En dat we dat dan kunnen zien als een ode aan de angst die geen vijand hoeft te zijn, wil ik er graag bij aannemen.
Foto: Robert Benschop