Nooit een saai moment in de keuken van Soof. De kinderen hebben honger, manlief vraagt aandacht, werknemers moeten aangestuurd en deadlines gehaald. Op een roterend kookeiland bewegen vrienden en familie druk om elkaar heen. Het geeft mooi de chaos weer van een werkende moeder die alle ballen in de lucht probeert te houden. Een veelbelovend begin voor Soof de musical.

Ambitie kan de makers van Soof de musical niet ontzegd worden. Soof kennen we van de gelijknamige film en serie, met Lies Visschedijk in de titelrol. Ulrike Buerger-Bruijs herkende er haar generatie in: hardwerkende moeders die hun werk- en gezinsleven met vallen en opstaan in balans brengen. Ze verwierf de rechten en koos voor een interessante maakstrategie.

In de traditie van Broadway werden er vorig seizoen een aantal workshop-voorstellingen geprogrammeerd, waar toeschouwers na afloop feedback op konden geven. Ook werd hier geëxperimenteerd met publieksparticipatie en het koken en delen van hapjes tijdens de musical. Met de opgedane ervaring en een deels vernieuwde cast en crew is de officiële versie van Soof de musical gemaakt.

Een musical die niet bang is om nieuwe dingen uit te proberen, dat maakt nieuwsgierig. Bij binnenkomst zien we een kookeiland met een live orkest op de achtergrond. Naast het publiek in de zaal zitten er toeschouwers op het podium, die zo nu en dan hapjes geserveerd krijgen van Soof. Eten verbindt, is de boodschap die we in de eerste scène meekrijgen.

In een slimme choreografie van Pim Veulings zien we Soof (Maike Boerdam) en haar familie druk in de weer om een catering voor te bereiden. Als die wordt afgebeld moppert Soofs man Kasper (Noël van Santen) dat haar onderneming niet winstgevend is. Moeder Hansje (Juul Vrijdag) is allang blij dat ze geen suffe webwinkel runt.

Alles verandert als Kasper werkloos wordt, en er plotseling een BN’er met culinaire plannen in de keuken komt. Ex-soapster Winston Post, tegenwoordig presentator van Nederland Proeft, is gecharmeerd van Soof en nodigt haar uit voor zijn kookprogramma. Kasper kan niet achterblijven, en ontmoet topwielrenster Leontien van Moorsel in de supermarkt. Hij en Soof flirten met de ideaalbeelden van de ander – Post als de stoere alfaman en Van Moorsel als de succesvolle sportvrouw – en verliezen elkaar uit het oog.

Dan is er nog een heel web aan vrienden en familie waar Soof de spil van is. We zien een puberdochter die twijfelt over haar toekomst, twee Instagramverslaafde kinderen, een feministische grootmoeder met gezondheidsproblemen, een bemoeizuchtige buurvrouw, een jolige Poolse arbeider en een even jolige Amsterdamse keukenhulp.

Allemaal hebben ze hun eigen subplots, maar veel ruimte om al die verhaallijnen bevredigend uit te werken is er niet. In de tweede akte worden er nog nieuwe lijntjes geïntroduceerd, liefdesverwikkelingen komen uit de lucht vallen en de meest interessante zijlijnen – met name de verhouding tussen Soof en haar moeder – komen vrij laat tot hun recht. De vele subplots maken de vertelling van Soof de Musical wollig, en de personages blijven eendimensionaal.

Bovendien is Soofs ontwikkeling wat tegenstrijdig. Je kan zeggen dat dit deels een rags to riches verhaal is over iemand die voor haar eigen geluk kiest. Soof begint met een cateringbedrijfje en eindigt met een eigen restaurant. De stappen die ze daarvoor zet worden echter gemotiveerd door mannen die iets in haar zien. Kasper komt met het idee voor een restaurant, en regelt zelf de verbouwing. Klusjesman Andrej bouwt het restaurant en geeft haar een muzikaal advies. Winston Post ziet talent in haar en zet haar in zijn kookshow.

Het duurt lang voordat Soof echt haar lot in eigen handen neemt. Opmerkelijk, aangezien deze voorstelling juist over sterke, ondernemende vrouwen gaat. Een lied tussen Soof, Hansje en dochter Sacha biedt daar een mooi perspectief op. We horen hier drie generaties vrouwen: de tweedegeneratiefeminist, de dochter die worstelt met de vrijheden waar haar moeder voor streed, en de kleindochter die opnieuw strijdbaar is. Eigenlijk zou Soof geen Winston Post nodig moeten hebben om haar dromen waar te maken.

Soof de musical is een experiment dat niet beetgaar uit de pan is gekomen, maar je wel kan waarderen om de poging. De musical is op zijn sterkst in de scènes die over Soof zelf gaan. Dat is grotendeels de verdienste van Maike Boerdam, die een mooie gelaagdheid geeft aan Soof. Onder de optimistische professional die haar volle leven in goede banen leidt, schuilt steeds de twijfelaar die zich afvraagt of dat leven ooit perfect wordt, en wanneer ze eindelijk even rust krijgt.

Foto: Roy Beusker