Het is haar eerste musical. Choreografe en regisseuse Wies Bloemen maakt vanaf de jaren negentig succesvolle theaterdansvoorstellingen voor pubers. Snow White & de 7 breakers is de eerste productie die volledig gezongen en gedanst wordt, voor een publiek van achtplussers.

Met die zang zit het wel goed. Stiefmoeder Joanne Telesford zet een karaktervolle boze stiefmoeder neer. Haar stem is geweldig. Ze zit sinds 1999 in het musicalvak en dat is te horen. Snow White, gezongen door Charlotte de Graaf, kan er ook wat van. De twee zangeressen dragen de voorstelling.

Een van de originele vondsten aan Snow White & de 7 breakers is dat de rollen van Sneeuwwitje en de stiefmoeder gedubbeld zijn en ook worden gedanst. Andrea Beugger, de dansende stiefmoeder, en Feadan McCall, studente jazz- en musicaldans aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, zijn ongeveer hetzelfde uitgedost als hun zingende medespeelsters (overigens danst Charlotte de Graaf zelf ook veelvuldig mee). De dans komt in zijn totaliteit echter minder sterk over het voetlicht.

Beugger danst lyrisch maar is ook, vooral in de gemimede delen waarbij zij de vuurrode giftige appel presenteert, een geestige factor. McCall is een meer atletische dan sierlijke danseres met een enorme hoeveelheid energie. Aan hun kunnen ligt het niet, maar nu en dan worden zij door de grote stemmen van de zangeressen gewoonweg weggeblazen.

Er wordt geen woord gesproken. Dit sprookje van Grimm wordt helemaal zingend uitgewerkt. Het (puber)meisje dat volgens haar stiefmoeder veel te mooi is krijgt een strak korset aan, een giftige haarclip en een rode appel waardoor ze out gaat. Telkens wordt zij weer tot leven gewekt, ook door de zeven breakdancers, die haar willen helpen.

In plaats van dwergen zijn het breakers bij wie Sneeuwwitje haar toevlucht vindt op haar vlucht voor de jager die haar stiefmoeder op haar heeft afgestuurd. Dietrich Pott, uit Paramaribo, breakt en speelt dwerg Donderdag met succes. Ook dwerg Dinsdag, Robert Thomas Villedieu uit Frankrijk, is een b-boy met talent. De voorstelling toont het jonge publiek zo een rijk palet aan verschillende theaterdisciplines.

Daarvan boeit de zang het meest. De Nederlandse songteksten zijn goed te verstaan en zijn geschreven op een muziekmontage van internationale hits uit de musical Hair en van popzangeressen als Tina Turner en Gwen Stefani. De voorstelling eindigt met een Nederlandse versie van de Cup-song, waarbij kinderen en jongeren uit het publiek zelf mogen meeswingen.

Foto: Ben van Duin