Liedtekstschrijver en componist Stephen Sondheim en regisseur Harold Prince hadden verschillende redenen om van Christopher Bonds melodrama Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street een musical te maken. Voor Prince lag de fascinatie in een verhaal waarin mensen elkaar vermoorden en tot pasteien bewerken om hogerop te komen. (meer…)
Het achterdoek komt tot leven: er waaien blaadjes van een boom, de wind aait door de takken en in de verte, ver achter de acteurs, lopen scholieren door een schoolgebouw. Na de theaterhits Soldaat van Oranje en Anne presenteert Imagine Nation, het productiebedrijf van Kees Abrahams en Robin de Levita, opnieuw een spektakelvoorstelling: Sky, een heuse 3D-musical. Met Platige Image uit Polen is een decor ontwikkeld dat diepte kent en héél dichtbij kan komen, voor wie een 3D-bril draagt.
Componist John Ewbank, bekend door zijn liedjes voor Marco Borsato (een van de producenten van Sky), werkte tien jaar lang aan de muziek voor Sky. De Amerikaanse Sarah Miles verzorgde het script. In Nederland is Miles vooral bekend als choreograaf: in die hoedanigheid was ze ook betrokken bij Soldaat van Oranje en Anne. Bobby Boermans nam de regie voor zijn rekening.
De titelrol in Sky wordt vertolkt door nieuwkomer Lisse Knaapen. Zij speelt een jong meisje dat gepest wordt op school en daarbij de dood van haar vader (Matteo van der Grijn) moet verwerken. Na een aanvaring met haar moeder (Lone van Roosendaal) neemt Sky een overdosis pillen. Ze raakt in coma en belandt in een droomwereld. Daar beleeft ze een Alice in Wonderland-achtige trip met een drukke rups aan haar zijde (Roben Mitchell). Knaapen speelt haar hoofdrol ingetogen, waardoor ze nogal ondergesneeuwd raakt door al het grafische geweld. Door zijn humor en energie valt Mitchell als haar komische sidekicks meer op. Ook Eva van der Gucht speelt kleurrijke bijrollen als conrector en legeraanvoerder.
De musical schakelt steeds tussen de ‘echte’ wereld, waar Sky in een ziekenhuisbed ligt, en haar droomwereld. De bossen en heuvellandschappen in deze alternatieve werkelijkheid zijn het toneel voor enkele adembenemende scènes. Bij de uitvoering van ‘Breng jij me naar huis’, het laatste nummer voor de pauze, vallen de muziek en special effects bijvoorbeeld schitterend samen. Dan komt de 3D-ervaring volledig tot zijn recht en is Sky heel indrukwekkend. Visueel is de musical bij vlagen overweldigend, maar het verhaal rammelt aan alle kanten. Om ruimte te maken voor al het spektakel zit het script vol onlogische scènes en vergezochte verhaallijnen.
Wat dóet Sky nou precies in die droomwereld? Haar vader vertelt al snel dat ze op eigen benen moet staan, maar ondertussen wordt Sky gezocht door een moordlustige koningin en wil haar rupsenvriend niet in een vlinder transformeren. Het zijn verhaallijnen die nauwelijks worden uitgewerkt en dwars door elkaar heen lopen. Ook heeft Miles een flinke kunstgreep moeten toepassen om Sky snel in coma te krijgen, zodat het merendeel van de voorstelling zich afspeelt in die alternatieve werkelijkheid. Dáár is dan ruimte voor het spektakel dat deze musical voortstuwt. Van het verhaal moet Sky het niet hebben: Miles kan nog veel leren van Wonderland-schrijver Lewis Caroll.
Foto: Deen van Meer