Danseres Tishani Doshi ligt voorover op de speelvloer met haar rug naar het publiek bij aanvang van het duet Sharira – Fire Desire. Langzaam reikt zij een arm uit naar achteren. Ze maakt haar been los van de grond en duwt haar voet omhoog richting haar rug om haar hand er achter te haken. Even is de vlakke voet als een spiegel waarin zij over haar schouder een blik kan werpen. Met dezelfde traagheid en concentratie volgen even later evenwijdige bewegingen aan de andere kant van haar lichaam. Als armen en benen verbonden zijn, heft zij haar lichaam zo hoog mogelijk boven de vloer. Met een bewonderenswaardige souplesse en gratie volgen tijdens de voorstelling sculpturale poses elkaar op.

De in 2006 overleden Indiase choreografe Chandralekha maakte het duet Sharira in 2001. Tijdens het Get Lost-programma van Frie Leysen is het opnieuw in Nederland te zien. De dans van Chandralekha heeft verschillende bronnen, maar voor deze choreografie put zij vooral uit de yoga.

Na een tijdje voegt danser Shaji K. John zich bij danseres Doshi. Hun ontmoeting leidt tot een uitgesponnen liefdesspel. De bewegingen en steeds veranderende posities zijn geïnspireerd op de Kama Sutra. De continue, volle concentratie en overgave van de twee dansers, waarbij zij door de poses die zij aannemen vaak voor langere tijd hun blik van het publiek afgedraaid hebben, leiden er niet toe dat er een afstand tussen de performers en de toeschouwers ontstaat. Op andere momenten is er juist sprake van intimiteit, zoals wanneer de danseres minutenlang naar de toeschouwers kijkt. Haar bovenlichaam ligt op de vloer, haar benen zijn wijd gestrekt. Telkens weer kantelt zij haar bekken. De pose roept seksuele connotaties op, maar de aanhoudende herhaling van de bewegingen en haar intense blik overstijgen die tegelijkertijd. Het is een spirituele tocht van de twee dansers. Hun samenzijn is volledig gelijkwaardig. In hun samenzijn straalt de vrouw kracht en vertrouwen uit. Nergens raakt de onderlinge verhouding uit balans.

De begeleiding van de musici van het liefdesspel legt een brug naar de toeschouwers. De vijf musici zitten in kleermakerszit op een verhoging aan de linkerzijde van het toneel. Op de achtergrond twee jonge vrouwen die de tanpura, een soort luit waarop basistonen gespeeld worden waarop de stemmen van de twee daarvoor gezeten mannen variëren. De stemmen worden ook begeleid door een percussie-instrument, de pakhawaj. De innerlijke beleving van het duo wordt verklankt in de intensiteit van de stemmen of een sneller ritme. Sharira – Fire Desire is een innerlijke, maar zeker geen eenzame reis. Tussen de performers, de musici en de toeschouwers ontstaat een intieme sfeer die openheid schept. Het duet is opnieuw een intrigerende keuze in het Get Lost-programma.