U dacht na een dagje Canal Parade alles op het gebied van homo-erotische extravaganza, gender-bending en dragqueens wel zo’n beetje gezien te hebben? Dan heeft u de variétéshow van Silky Shoemaker, Paul Soileau en Lex Vaughn nog niet bezocht. Dat is camp tot de hoogste macht verheven, een hilarische aanval op de goede smaak. Bijna twee uur absurdistische bandparodie, tientallen wild uitgedoste personages, een handvol verkrachte liedjes en veel, heel veel superieure ongein.
Als Christeene maakte de Amerikaan Paul Soileau drie jaar geleden Noorderzon al onveilig met een show die de vorm had van een punkconcert. Christeene is een zelfbenoemd drag terrorist die de door heteronormen gedomineerde westerse samenleving op alle fronten wil aanvallen. Na de concertzaal moet in Shaboom! het theater eraan geloven. Vergeet alles wat u tot nu toe gezien heeft, hier heerst de anarchie van de queers. Man en vrouw zijn hier achterhaalde begrippen, alles is fluïde.
Het is ondoenlijk om zelfs een eerste indruk te geven van de totale chaos die er heerst in het bescheiden zaaltje van het Groningse Vrijdag Theater. Het podium wordt in beslag genomen door twee grote kledingrekken, volgehangen met buitenissige jurken, rare bloesjes en stola’s. Daaromheen slingeren pruiken, hoedjes, maskers en andere feestelijke parafernalia.
In sketches die soms niet meer dan één minuut duren zien we de ene keer een secretaresse-achtig type drie telefoongesprekken tegelijk voeren (vraag me niet waarover – het tempo is moordend hoog) om vervolgens diezelfde secretaresse, even onderbroken door een riedeltje op een honky tonk piano, gekeurd te zien worden op een hondenshow. Met het commentaar dat ‘het teefje van anus tot snuit een prachtige lijn heeft’. Dat er tussendoor een razendsnelle verkleedpartij heeft plaatsgevonden laat zich raden.
Veel is volstrekt niet te begrijpen, in die zin dat je vermoedt dat er verwezen wordt naar een Amerikaanse tv-serie of een jaren ’30 Hollywoodfilm, maar dat absoluut niet zeker weet. Het maakt niets uit. Hoe absurd ook (iemand noemde na afloop Gummbah maar die is het toonbeeld van beschaving in vergelijking met dit trio), elke sketch krijgt een perfecte uitvoering. De ogenschijnlijke chaos en willekeur zijn wel degelijk strak geregisseerd zoals blijkt uit de teksten op tape die een loepzuivere playback krijgen.
In de grande finale gaat Soileau helemaal los op Whitney Houstons I wanna dance with somebody. Dan wordt hij weer even Christeene. In zijn versie is het alsof het nummer afgedraaid wordt op een te laag toerental. Terwijl Shoemaker en Vaughn op de achtergrond krankzinnige danspasjes maken, veegt Soileau de lipstick over zijn wangen en trekt afgrijselijke grimassen. Eerder in Shaboom! hadden Julie Andrews (met een trash-versie van do re mi) en Barbara Streisand eraan moeten geloven, nu krijgt de arme Whitney de volle laag.
Nee, na afloop zijn er weinig heilige huisjes meer over.
Foto: Rolando Sepulveda
