Wie de naam Truus hoort, weet: dat is Bronkhorst. Een soortnaam werd het voor persoonlijke en intense dans. Je schrikt niet als je de flyer van haar nieuwe voorstelling ziet: een vermoord personage uit een film noir. Indringende beelden van de legendarische solo’s die ze vanaf de jaren tachtig presenteerde doemen op. Truus alleen op het toneel, dat komt goed. Samen met jonge dansstudenten, bijzonder.

Daar staat ze dan. Opnieuw op het podium. Alleen. In een zwarte glanzende korte onderjurk met spaghettibandjes. Kort, grijs haar. Goed getraind lichaam en geest. Maar vooral: die doordringende ogen. Ze magnetiseert je, neemt je mee, zoals we van haar gewend zijn.

Ze is zachter geworden, Truus. De gebalde vuisten laten een beetje lucht door, de ogen zijn wijd open maar de kaken staan minder verbeten, de spieren geven eerder mee. Elke beweging is uitgekiend en gearticuleerd, gevuld met geschiedenis – dat bleef. Liefde en verdriet, strijd en zwakte, eenzaamheid en dood. Daarover vertelt ze ons, zonder dat je elk moment precies weet wat er in haar omgaat. Attributen die ons de weg wijzen zoals vroeger zijn er niet. Geen gouden reuzenei, geen pauwenveer, geen speelgoedzwaan of crucifix. Vandaag danst Truus alleen maar Truus, kaal gestript.

Maar niet alleen maar alleen. Seule opent met een duet, waarin een jonge man – viriel, met ontbloot bovenlijf – aan de zijwand klaarstaat om letterlijk een helpende hand toe te steken telkens als de energie uit het dansende vrouwenlichaam dreigt weg te stromen. Een mooie metafoor. Na een intrigerende solo, die eindigt in de wolken, verschijnt de nieuwe lichting dansers ten tonele.

Dertien vrouwen en twee mannen, ze zitten op de Fontys Academie en studeerden er Truus-repertoire in. Zit er een potentiële Truus bij? Urgentie, intensiteit, overtuigingskracht – ja, soms komen ze kort langs in een beweging of een blik. Stamina, zelfbewustzijn en persoonlijke geschiedenis, daar is tijd voor nodig. ‘You never walk alone,’ zingen de Tremoloes halverwege hun hit Here comes my baby.  Hopelijk hebben deze dansers net zoveel kracht om zich staande te houden als het dansicoon met wie ze vanavond even het podium delen.