Kwakende eenden, een versluierende maan, een ondergaande zon… alles in de omgeving van het Weerwater – het kunstmatig ontstane meertje naast de Kunstlinie in Almere Stad – werkt perfect mee voor het openingsspektakel van de Floriade Expo 2022. Op kade en water speelt Theatergroep Vis à Vis deze dagen drie keer de gelegenheidsvoorstelling SCHOONSCHIP, gemaakt met muziekensemble Black Pencil plus 200 kinderen en tieners uit Flevoland. Met deze woordeloze actiekomedie in regie van Marianne Seine en Rutger Buiter trapt Vis à Vis het culturele programma af, dat te zien is tijdens de zes maanden durende Wereldtuinbouwtentoonstelling.

Waar de Floriade Expo het groene leven centraal stelt door futuristische oplossingen te propageren voor het leuker, duurzamer en schoner maken van onze steden, legt SCHOONSCHIP dat antwoord nadrukkelijk in handen van de jongste generatie. Letterlijk. Het is een piepjonge Almeerse versie van Greta Thunberg die met een protestbord tegen het gebruik van olie de drijvende fabriek van Cactus & Co hoopt stil te leggen. Maar hoe stoer ze in haar gele regenjas ook oogt, in haar eentje legt ze het af tegen de geldbeluste directeur (Marinus Vroom), die zijn lucratieve handeltje met een slagboom beschermt tegen pottenkijkers.

De dikbuikige baas beveelt zijn vijf werknemers in uptempo olievat na olievat leeg te gieten om vrachtladingen aan opblaascactussen te maken. Want, zo wrijft SCHOONSCHIP het publiek goed in, voor het maken van plastic is vervuilende olie nodig.

De good guys zijn de Flevokinderen, die met tien, twintig en tweehonderd terugkeren om uiteindelijk het tij (letterlijk) te doen keren. Ondertussen probeert ook een dochter van een werknemer (energiek gespeeld door de jonge Sarai Geerking) de petrochemische fabriek binnen te dringen, omdat ze haar vader (Gerold Guthman) zijn vergeten broodtrommel wil aanreiken. Wanneer ook zij wordt weggebonjourd, ontstaat een hilarische achtervolging door het stalen karkas van de drijvende onderneming, die doet denken aan een run door een Lunapark en eindigt in een plastic bak.

Verhaal en slapstick mogen naïef, cartoonesk en transparant zijn, de hoofdrol van SCHOONSCHIP wordt opgeëist door het ingenieuze decor, plus de blij makende band.

Theatervormgever Douwe Hibma hergebruikte stalen decorframes uit de locatieopera Don Giovanni (2016) van Holland Opera om een industrieel ponton op te trekken, waarin blaasbalgen pompen, peilmeters uitslaan, luchtcompressors stoom afblazen en scheepshoorns toeteren. Alles in crescendo op weg naar het aandoenlijke slotbeeld, waarin 200 Greta’s in geel-blauw de transformatie afdwingen naar water- en windenergie.

Muziekensemble Black Pencil, onder leiding van blokfluitspecialist Jorge Isaac, weet wel raad met al die geluidsassociaties met wind, lucht en water. Op een origineel instrumentarium legt het vijftal, spelend in een container op de kade, een aanstekelijk muzikaal tapijtje onder alle slapstick, bestaande uit eigen composities en werk van Kate Moore, Enric Monfort, Frederic Rzewski en Chiel Meijering. Ze laten bubbels, blaastonen en beats ontsnappen aan pulserend bespeelde (pan)fluiten in alle maten en soorten, waaronder de zalig brommende contrabasblokfluit.

En zo eindigt SCHOONSCHIP (en start de Floriade) met een steekvlam, een stoomfluit en Weerwater in de wieken van een windmolen.

Foto: Anna van Kooij