Wat is er gebeurd in dat enge bos toen Brynn zes jaar oud was? Waarom speelde de opa van Lenka van de ene op de andere dag geen viool meer? En waar leidt dat donkere gat onder de brug naartoe, dat Rayan heeft ontdekt? In de podcast Sara’s mysteries ontrafelt Sara de Monchy met jonge mensen mysteries die hen niet meer loslaten. Ook in het theater werkt deze speurneusformule prima.

Theater De Krakeling was op de premièredag grotendeels gevuld met fans van de podcast Sara’s mysteries, die 900.000 luisteraars heeft. Het is ook hartstikke leuk hoe zij met vreemde inbraakpogingen, spionage en met Sherlock Holmes-vernuft antwoorden weet te vinden op prangende vragen van jongeren.

Op de muren van het theater waren vragen geplakt, om de jonge bezoekers, die nog niet zo vertrouwd zijn met de podcast, in de juiste sfeer te brengen: ‘Ben je weleens iets kwijt geraakt wat je nooit meer hebt teruggevonden?’ ‘Denk je dat er geheimen zijn in je familie?’ ‘Zijn er plekken thuis waar je nooit mag komen?’

Voor de theaterversie heeft de podcaster op verzoek van de elfjarige Sammy de geruchten onderzocht dat het Marokkaanse dorp waar zijn moeder is geboren zou zijn verworden tot een spookstad, die door iedereen in de buurt wordt gemeden. De voorstelling is het verslag van de reis die De Monchy samen met Sammy en zijn moeder Karima heeft gemaakt en eindigt ontroerend op het dak van het gezochte huis, als moeder en zoon ’s nachts naar de spectaculaire sterrenhemel kijken.

De bijbehorende geluiden van de stad, de klimpartij tegen een steile berg, puin ruimen en de voetstappen in het donkere verlaten huis worden live gemaakt door muzikant Haytham Safia (die ook de Arabische zinnetjes in het verhaal vertaalt) en technicus Brandon Grötzinger. Het is fijn om zo nu en dan de ogen dicht te doen, waardoor de klassieke hoorspelgeluiden van piepende deuren, storm en het grindpad het geheel nog wat intenser maken.

Tijdens de Marokkaanse roadtrip wordt het 6+-publiek bij enkele dilemma’s betrokken die in het onderzoek opdoemen. En halverwege de queeste van Sammy en zijn moeder wordt ook nog een verklaring gezocht voor een mysterie dat een van de bezoekers voor aanvang van de voorstelling heeft genoteerd.

Tegen het einde van de voorstelling krijgen de jonkies de vraag of ze hun ouders wel eens verdrietig hebben gezien. Dat interactieve deel is uitstekend gedoseerd, zodat de boeiende lijn van het verhaal er niet onder te lijden heeft. Sterker nog, het krijgt er een extra dimensie door als de vraag wordt gesteld of kinderen hun droevige ouders kunnen troosten.

Foto’s: Yuri van der Hoeven