Fauna alarm! Bescherm je hoofd en duik naar de grond! Bezoekers van de voorstelling Ruigland (7+) zijn gewaarschuwd: voor planten en dieren moet je oppassen. Als antropologen op veldwerk mag het publiek van een afstandje toekijken hoe de Ruiglanders hun pas overleden leider te water laten.
Zo begint de nieuwe locatievoorstelling van het Almeerse productiehuis, in regie van Danielle Wagenaar. Eenmaal door een sluis geloodst arriveren we in een toekomst met dystopische trekken: de fossiele brandstoffen zijn definitief uitgeput, er is nauwelijks meer iets te eten. Wie het zich kan permitteren is vertrokken naar een andere planeet, slechts armen en criminelen bleven achter. In deze situatie proberen vier personages te overleven, en dat is niet eenvoudig.
De enige vrouw tussen drie mannen ziet haar kans schoon en grijpt de macht. Maar al snel komt ze voor een uitdaging te staan: het drinkwater is op. Dan ontspint zich een (komische) strijd die in de verte gebaseerd lijkt op de roman Lord of the Flies. Ook in Ruigland is een rol weggelegd voor de macht van het magische, met alle gevolgen van dien.
Maar zwaar op de hand wordt het allerminst. Eva Zwart, René Geerlings, Niek van der Horst en Sus Verbruggen spelen hun rol als Ruiglanders komisch, speels en fysiek. In een rommelig, creatief decor van tenten, trainingstoestellen en plastic potten schetsen ze voor de jonge toeschouwers een situatie waarin opnieuw kan worden uitgevonden hoe samen te leven. Helaas komt het einde wat uit de lucht vallen, waardoor de verschillende draden die de makers spinnen enigszins in de lucht blijven hangen.
En wat vond de doelgroep?
‘Het was leuk!’
‘Ja en ik begreep het helemaal, het orakel wilde eigenlijk dat die gemene man weg zou gaan maar dat ging bijna fout!’
‘Maar die man die gras ging eten, dat was vies!’ ‘Nee dat vond ik juist grappig!’
Waarvan akte.
[sterren toegekend door de redactie van theaterkrant.nl](foto: Sanne Peper)
Niek van der Horst
Eva Zwart
René Geerlings
Sus Verbruggen
auteur: Daniëlle Wagenaar (idee / concept / auteur)
regie: Daniëlle Wagenaar
dramaturgie: Noël Fischer
decor: Judith Hofland
kostuums: Daniëlle Wagenaar
Meer info over deze voorstelling op Theaterencyclopedie.nl
data van Theatercollectie: Allard Pierson/Stichting TIN
Met Het hoofd van mijn vader snijdt Het Ministerie Van Onverrichter Zake een thema aan waarmee de meeste zesjarigen gelukkig nog niet te maken krijgen: het dilemma rondom de zorg voor een dementerende ouder. (meer…)
Danielle Wagenaar gaat vanavond niet op. Als gevolg van de coronamaatregelen is de première van de voorstelling SKAAD van Pier21 uitgesteld naar 2021. In plaats van recensies te publiceren, laat Theaterkrant dagelijks een maker aan het woord die op die dag in première zou gaan. (meer…)
Voor driejarigen lijkt het begin van Pak ‘m op televisie waar je ouders naar kijken. Een man met een ernstige blik toont plaatjes en vertelt er een verhaal bij. Er is geen touw aan vast te knopen en het is totaal niet interessant. Maar hè: een plaatje van een op de grond gevallen ijsje. En dan een van een hamster met een bril. Wat is dit? Het wordt iets minder gek als een mevrouw plaatjes van wolken, zon en onweer laat zien. Maar wat komt die derde man doen? (meer…)
Moet een jeugdtheatergroep theater maken voor alle leeftijden? Een discutabele vraag. Toch kun je bij de grotere jeugdtheatergroepen een ontwikkeling in die richting waarnemen. Vorig jaar maakte tg Max haar eerste voorstelling voor vierplussers. Nu regisseert Noël Fischer van Bonte Hond een voorstelling voor tweeplussers: Harig Hondje. De première vond dit weekend plaats tijdens peutertheaterfestival 2 Turven […]
Hoera voor het commentaar van de doelgroep. Wanneer schrijven zij de volledige recensie? ;)
De schrijfster is vast 7+, dus ook doelgroep (zelfs als ze geen ouder is). Bovendien is zij bekend met theater en dat is best een handige achtergrond voor het schrijven van een recensie :-)
Ik ben het desondanks met je eens, Simon, dat het leuk, waardevol en informatief zou zijn als in meer recensies, of zelfs als aparte recensie(s) ernaast, ruimte zou zijn voor wat andere geluiden dan dat van de professionele recensent (of voor meerdere professionele recensenten).
Ik zou zeggen: richt het in, een website is daarvoor een prachtig medium. Maak het iets uitgebreider dan citaatjes uit elders verschenen recensies (wat overigens wel een goed begin is!) Ik heb al een paar pogingen gewaagd binnen andere media, zoals je weet, maar die blijven liever allemaal krantje spelen, zelfs al publiceren ze online. Misschien dat Theaterkrant ondanks haar antieke naam een sprong voorwaarts kan doen, of zoals dat vandaag de dag heet: over haar eigen schaduw kan springen.