Schrijver Dick van den Heuvel vertelt met Rondom het Rembrandtplein het bijzondere verhaal van zijn oudoom, Frits Schakels. Schakels had in de jaren twintig en dertig een revue in een van de zes theaters die in die tijd rondom het Rembrandtplein zaten. De musical speelt zich af vlak voordat de Olympische Spelen naar Amsterdam komen. De straten moeten worden schoongeveegd van alles wat de buitenwereld niet mag zien, dus ook homoseksualiteit. Er ontstaat een heksenjacht op mannen zoals Schakels, waarbij jonge homo’s als lokaas worden ingezet door de politie. Zijn theatergezelschap probeert zich staande te houden in een tijd vol angst en paniek.

Tussen het drama door zien we de sketches uit de revue. Ze geven een mooie blik in het amusementstheater van ruim honderd jaar geleden. Er zijn goocheltrucs en moppen. Met een parodie op Cyrano wordt de draak gestoken met het schouwburgtoneel. Het is allemaal van een erg flauw kaliber, maar zo moet het ook zijn geweest in het theater van Schakel. ‘Hoogtepunt van de avond’, knipoogt hij naar het publiek na een sketch met enkel grappen over het huwelijk.

Maar de joligheid is wrang, want achter de schermen heerst er angst en conflict. De vrouw van Schakels (een mooie rol voor Petra Laseur), met wie hij een schijnhuwelijk ophoudt om zijn ware identiteit verborgen te houden, is verbitterd en drinkt. Schakels zelf is keihard tegen de jonge spelers uit zijn gezelschap. Het is lastig om sympathie op te brengen voor de manier waarop hij met zijn acteurs omgaat, al doet hij het uit liefde. Juist door ze niet te beschermen voor de harde wereld, beschermt hij ze. Frank Sanders speelt het prachtig.

Nog het meest vilein is Schakels tegen zijn dochter Tosca (Robin van den Heuvel). Zij verwijt hem nooit een vader te zijn geweest, maar slechts een collega in de revue. ‘Een kind geboren in het circus, is weer een artiest erbij.’ Opvallend, want Robin van den Heuvel is de dochter van scriptschrijver Dick van den Heuvel. In een interview bij Opium benadrukt hij dat ook hun relatie voornamelijk collegiaal is.

De revue van Schakels was misschien niet de beste of grootste revue in de omgeving, maar het was een veilig onderkomen voor een paar mensen die dat hard nodig hadden. Dit is voelbaar in de ontroerende liedjes van Jeroen Sleyfer en Allard Blom, enkel begeleid op piano. Het Betty Asfaltcomplex is de ideale locatie voor deze voorstelling. De tijd is er stil blijven staan. Het verhaal, liedjes, de zaal, de lengte van de voorstelling, de grootte van de cast: alles in Rondom het Rembrandtplein is op kleine schaal. De sfeer is gevoelig en intiem. Zo komt het bijzondere verhaal van Frits Schakels goed tot zijn recht.

Foto: Coen van der Hoeven