Rietje meets Koos NYC is een theatraal interview met de van oorsprong Nederlandse, maar sinds decennia in New York woonachtige, modeontwerper Koos van den Akker. Marcel Musters vond het tijd zijn levensverhalen op het podium te krijgen.
Het decor voor Rietje meets Koos NYC bestaat simpelweg uit de kleding en stoffen uit het atelier van Van den Akker. Een leuke aanvulling is de overhead projector waarmee, gelijk oplopend met het levensverhaal van Van den Akker, collages van foto’s worden geprojecteerd. Musters heeft voor deze voorstelling het personage Rietje uit zijn voorstelling Meepesaant nieuw leven ingeblazen. Deze kei-gezellige Brabantse op Birkenstock sandalen, gehaakt roze vestje en zakdoekjes om het zweet van de opvliegers mee te bezweren, gaat bij Van den Akker op bezoek.
Op van de zenuwen en begeleid door Frank Sinatra’s New York, New York staat ze op zijn stoep, vrolijk bebloemd rolkoffertje aan de hand. ‘Ik hè geheurd dat ’t een heul aparte man is, heel artistiek enzo!’ klinkt het in onvervalst Brabants. Als de stroopwafels en zakken drop eenmaal overhandigd zijn en Rietjes imposante boezem zich naast de naaimachine van Van den Akker heeft geïnstalleerd, kan het interview beginnen.
Van den Akkers anekdotes glijden moeiteloos van een onderduikadres tijdens de Tweede Wereldoorlog, waar de felle kleuren van een papegaai hem inspireerden modeontwerper te worden, naar de overtocht per boot naar Amerika, het land dat voor hem vrijheid betekende. Dan volgen de verhalen van eerste afspraakjes in de gay scene van New York, het openen van zijn eigen zaak op Madison Avenue, en een periode van rijkdom die hem in staat stelde in het Waldorf Astoria hotel te wonen. Rietje stelt vragen en probeert hem af en toe te herinneren aan het feit dat ze aan theater doen: ‘Wat bedoel je hier in Amsterdam? We zijn in New York toch?’
Enerzijds is Rietje een vondst. Het contrast tussen de Tilburgse kwebbeltante en de hautaine modeontwerper is zo groot dat dit vermakelijke momenten oplevert. En wanneer Van den Akker haar schoorvoetend toestaat een van zijn ontwerpen te passen, waarna ze met al haar hebben en houden over een denkbeeldige catwalk loopt, blijkt pas met hoeveel verve Musters haar speelt.
Toch wilde je af en toe dat ze een betere interviewer was. Wanneer Van den Akker vertelt over zijn grote liefde John, met wie hij 23 jaar zijn leven deelde terwijl ze elkaar vrij lieten op seksueel gebied, wil je niet dat Rietjes flauwe gegiebel over homosauna’s hem onderbreekt. ‘We hebben totdat hij overleed aan aids in hetzelfde bed geslapen,’ was bovendien een moment waarop Rietje had mogen doorvragen, in plaats van haar vestje nog eens goed te doen.
Verder vertelt Van den Akker met zichtbaar gusto over zijn huidige 33-jarige minnaar. Ook is hij zo levenslustig dat hij op zijn zeventigste een tatoeage op zijn onderarm liet zetten met de Chinese karakters voor ‘nieuwe start’. Het is dit soort verhalen van een eigengereide kunstenaar die Rietje meets Koos NYC de moeite waard maken. De theatrale vorm is vooral een leuke bijkomstigheid.
