Aan weerszijden van het toneel hangen twee metershoge banieren met het logo Fretz 2025. Johan Fretz is er duidelijk over. Over twaalf jaar wil hij minister-president van Nederland worden. Met spindoctor annex running mate Marcel Harteveld als sidekick. Onder het motto ‘de oude ideeën zijn dood, de nieuwe zijn nog niet geboren’ maken zij als […]
Revolte opent met verstilde schoonheid. Vanonder een laken in zacht licht en begeleid door zacht klinkende muziekdoosjesmuziek midden op een kale toneelvloer, onthult zich langzaam een naakt vrouwenlichaam dat fraai ingenieus gevouwen op de grond ligt. Langzaam komt het tot leven. De scène roept het legendarische begin van Boukje Schweigmans Grond in herinnering. Het lichaam behoort toe aan Daniëlle van de Ven. Ze beweegt, loopt en danst een uur lang vrijwel zonder kleren.
Van de Ven speelde eerder bij O.T., Max, Dries Verhoeven en het Noord Nederlands Toneel, maar maakt ook eigen voorstellingen bij Grand Theatre uit Groningen in regie van Sam Bogaerts. Met Joëlke Sanderse won ze in 2008 de BNG Nieuwe Theatermakers Prijs voor Wraakoefening. Ze laat zich graag inspireren door vergeten schrijvers. In Revolte is dat de Russische dichteres Anna Achmatova die het zwaar te verduren had onder het regime van Stalin. Ze verloor haar zoon, ex-man en dierbare vrienden, wat leidde tot poëzie waarin eenzaamheid en overlevingsdrang de kernthema’s vormen.
De soundscape van de voorstelling kent veel dialogen in het Russisch en muziek met ijle zang en sombere strijkers van onder meer Sanna Salimenkallio en Camille Saint-Saёns, maar ook van Aphex Twin, en heel verrassend, Acker Bilk. De veelheid aan Russische en dus onbegrijpelijke teksten gaat na verloop van tijd ietwat irriteren, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de performance van Van de Ven. Haar bewegingen zijn gracieus, verfijnd en soms heftig stampend met blote voeten of spitzen. Op fraaie wijze maakt zij verdriet, eenzaamheid, kwetsbaarheid, maar ook kracht en onverzettelijkheid voelbaar.
Het lef van deze theatermaker imponeert. Opvallend is dat Revolte vrijwel geen zwakke momenten kent, ook al is de scène met de stempels misschien wat te clichématig. Er is een prachtige dans met twee kaarsen in de mond en twee in de hand. Zelfs als ze op de grond zit en een peertje eet, blijft Van de Ven boeien door subtiele bewegingen van slechts haar tenen. Prachtig is het slotbeeld waarin Van de Ven krachtige vliegbewegingen maakt. Op weg naar de vrijheid.
(foto: Paulina Matusiak)