Zodra het zaallicht dooft, daalt in de daaropvolgende negentig minuten de wiskundige materie van Jan Beuving (1982) neer. Een lange zit wordt het geenszins, want met veel spelplezier presenteert hij zich als cabaretier die zich tussen verschillende groepen begeeft. Denk aan alfa’s en beta’s, zijn ‘linker- en rechterwereld’, en bovenal tussen wiskundigen en kunstenaars. In zijn ijzersterke tweede programma Raaklijn komen zijn thema’s mooi samen, al had het aantal liedjes net iets minder gemogen.
Dat die liedjes kwalitatief zijn, staat echter buiten kijf, zeker door het fraaie en gevoelige pianospel van Tom Dicke. Vooral bij het geestige nummer ‘Fermat’ is Beuving op zijn sterkst, wanneer hij met diverse rijmwoorden strooit, die ook nog eens heel lekker getimed zijn. Maar ook het gevoelige liedje ‘Majellapark’, wat gaat over een grote, overleden wiskundige is prachtig. Toch ligt de kracht van Beuving in zijn gloedvolle vertelstijl ten aanzien van zijn grote passie: wiskunde.
Dat komt vooral tot uiting wanneer hij plaatsneemt achter de overheadprojector en de functie van de tangens uitlegt, nadat hij het publiek even laat sudderen in wetmatigheden en formules. Hij test of de definitie van cabaret, ooit opgesteld door cabaretdeskundige Wim Ibo, nog steeds geldt. De uitkomst daargelaten, vervolgt Beuving in heldere volzinnen over de zin en onzin van de tangens, geïllustreerd met pen en geodriehoek. Zo krijgt de voorstelling iets van een gezellig college, zonder dat het afdoet aan het tempo of de grapdichtheid. Het maakt hem direct sympathiek en dat is nodig bij een voorstelling die niet per se voor het grote publiek is gemaakt. Uiteraard komen ook de nodige vooroordelen over wiskundigen (‘autisten’) voorbij, zoals de compulsieve behoefte om trivialiteiten als snelheidsborden helemaal te doorgronden.
Het is precies wat Beuving een zeer frisse en originele cabaretier maakt, zeker omdat de titel van de voorstelling volledig recht doet aan de inhoud. Zo vertelt hij over zijn voetbalteam en de wat discutabele gang van zaken rondom de sponsorloterij, maar ook hoe hij zich verhoudt ten opzichte van wiskunde en cabaret, en uiteraard de ‘alfa’s en beta’s’. Het programma wint vooral aan kwaliteit wanneer Beuving ingaat op zijn inspiratiebron Maarten van Roozendaal; de schijnbare tegenstelling tussen wiskunde en kunst wordt op een weegschaal van waarheid en geloofwaardigheid gelegd, en daar zit precies de kern van de schoonheid van Raaklijn. Na exact negentig minuten overheerst er dan ook grote voldoening; de voorstelling zit strak en logisch in elkaar en dat maakt het toegankelijk om naar te kijken. Beuving verdient vanaf hier een groter publiek.
Foto: Jaap Reedijk
Jan Beuving
auteur: Jan Beuving
Meer info over deze voorstelling op Theaterencyclopedie.nl
data van Theatercollectie: Allard Pierson/Stichting TIN
God, wiens bestaan onder steeds grotere druk staat, zou een beetje blij worden van alle bijval die hij in Restante krijgt van hondstrouwe aanhanger Jan Beuving. Een aanhanger die ook wel ziet waar de schoen wringt, die alle lelijkheden, uitwassen en beperkingen die uit religies voortkomen verafschuwt. (meer…)
Het lijkt alsof de bak met kandidaten voor de Annie M.G. Schmidtprijs steeds kleiner aan het worden is. De prijs voor het beste theaterlied – een initiatief van Buma Cultuur en Het Amsterdams Kleinkunst Festival – gaat hoogstwaarschijnlijk naar iemand die al eens eerder heeft gewonnen of in ieder geval al een keer heel dichtbij is geweest. (meer…)
Patrick Nederkoorn is de winnaar van de Annie M.G. Schmidtprijs 2019, de onderscheiding voor het beste theaterlied van het voorgaande seizoen. Hij krijgt de prijs voor Die Geur, dat hij zong in het cabaret-belastingprogramma Leuker kunnen we het niet maken. Jan Beuving schreef de tekst en Tom Dicke componeerde en begeleidde op piano. De drie makers kregen alledrie een bronzen buste van Annie M.G. Schmidt en een geldbedrag van 3.500 euro. (meer…)
Waar ligt de grens? Het lijkt een absoluut gegeven: de Rijn bij het Romeinse Rijk, of de 38e breedtegraad tussen de Korea’s. Maar de loop van de rivier kan zich verleggen, en een vrede kan alles ongedaan maken. Zo ook: wanneer is een dame zo oud dat je uit beleefdheid spontaan je plek in het openbaar vervoer voor haar opgeeft? (meer…)
Op zaterdag 29 oktober staat Jan Beuving in Nigtevecht.
Wat een heerlijk avondje uit met Jan Beuving op 26 okt. ‘de Harmonie’in Leeuwarden?
Een geweldig verrassende voorstelling van Jan Beuving in de Flint in Amersfoort op 14 januari 2017. Proficiat Jan!
Een flitsende en verrassende theatervoorstelling van Jan Beuving. Ga zo door. Jan, proficiat!
Fantastische voorstelling gisteren in DNK te Assen.
Jan bedanet!
Gisteravond naar de voorstelling van Jan Beuvink geweest. Triest en onvoorstelbaar dat hij de donkere medemens in zijn show neerzet als mensen die er niet mogen zijn. Uitlatingen als ‘ zwarten,bastaardkind, laten we hem maar Kees noemen dan valt het misschien wel minder op dat hij zwart is… lynchen van zwarten zijn toch woorden en teksten die anno 2017 niet meer kunnen in een lied die een verhaal schetsen. De context van een van zijn liedjes is zeer kwetsend , rechts en schets dat de donkere medemens er niet toe doet. Jammer en onvoorstelbaar !
Jammer dat je ironie niet begrijpt, Kalijn.
Dat heeft helemaal niets meer met ironie te maken, Michiel.
Dat heeft helemaal niets met ironie te maken, Michiel.
Was gewoon ironisch bedoelt allemaal.
Kalijn, kunst moet tot denken zetten en provoceren. Ook cabaretkunst. Het houdt de mens een spiegel voor. Helaas zijn er nog mensen die de ironie niet zien en het als een vrijbrief zien om anderen te kwetsen. Of om erdoor gekwetst te worden. Maar ik hoop toch dat de meeste mensen het zien als een confrontatie met de eigen opvattingen. Politiek correct is cabaret zelden tot nooit. Ik kan niet voor Jan zelf spreken, maar het lijkt me onwaarschijnlijk dat hij dit letterlijk zou menen.