Je naam geven? Repelsteeltje is duidelijk als bezorger Ko Nijn een pakje voor de buren wil afleveren: ‘Ondertekenen? Met mijn naam! Niet te geloven. Met mijn naam en handtekening kunnen jullie alles doen wat jullie willen. Ben je gek of zo?’ (meer…)
Hoe ziet een straatkrantverkoper eruit? Volgens de koning in de bewerkte versie van Hans Christian Andersens De prinses op de erwt als een soort hippe schapenhoeder. Mocht er al zoiets bestaan als straatkrantverkopersmode, die kledij heb ik nog nooit aangetroffen bij de entree van de buurtsuper. Het kan zijn dat de bewerker van het sprookje iets wil uitdrukken over de wereldvreemdheid van de koning, maar dat lijkt me stug: de goede man zit – heel modern – in een app-groep.
Het is een van de vele miskleunen in deze rammelende bewerking van het klassieke sprookje. In een poging Andersen hier en daar van actuele franje te voorzien wordt op twee fronten tegelijk misgeschoten. Het jonge publiek begrijpt geen snars van de verwijzingen, voor de volwassenen zijn ze niet grappig. Wat moet je in vredesnaam met een opsomming van hedendaagse ontwerpers als het gaat om de restyling van een paleis?
Na het succes van De nieuwe kleren van de keizer, die een nominatie verwierf als beste jeugdmusical, doen Langhout Theaterproducties en regisseur Benno Hoogveld een behoorlijke stap terug. Er is werkelijk geen scène die beklijft en de liedjes zijn compositorisch weliswaar dik in orde maar er wordt uit zoveel verschillende genres geput dat er maar geen lekkere samenhang wil ontstaan. En als ook de zangstemmen niet echt een gouden verbond willen sluiten, dan hou je weinig over.
Is bij Andersen de jonge prins nog op zoek naar een prinses maar kan hij de juiste gewoon niet vinden, de prins van Langhout Theater wíl helemaal geen echtgenote. Hij wil, heel eigentijds, een tussenjaar. Om te gaan backpacken en de wijde wereld te ontdekken. Zo ontmoet hij Annabel en uit deze vakantieliefde groeit vervolgens iets moois. Eega gevonden, eind goed al goed.
Daarmee wordt de strekking van het verhaal overboord gekieperd. Want was nu juist niet de moraal van Andersens sprookje dat het niet gaat om status en rijkdom, maar om gevoeligheid? Dat contrast is verdwenen nu twee gelijkgestemden elkaar ontmoeten. Het enige conflict dat we overhouden is dat tussen de kwaadaardige zuster van de koning, die zijn troon over wil nemen, en de goedhartige vorst zelve. Maar ook dat levert geen vuurwerk op.
Foto: Vannessa Wessels