Jonge, wilde honden, ‘dogs’ met een X-factor, daarvoor staat de naam van Theatergroep Dox. Op 19 januari vierde zij haar vijftienjarig jubileum met Power to the people, een voorstelling waarin de Facebookgeneratie zichzelf onderzoekt over de verleidingen en gevaren van digitale media en de virtuele wereld.

Wat gaat er schuil achter de façade van een Facebook- of Hyvespagina waar je op elk moment de saaie werkelijkheid kunt veranderen met een profielwijziging? Want Gail kan zichzelf Florence Nightingale noemen en Nick voor de grap Simon. Maar met hetzelfde gemak wordt een kritische vriendin uitgescholden of ontvriend.

Een muur van lockerkasten is in Power to the people de uitvalsbasis van de twaalf spelers en tegelijkertijd het scherm voor de videoprojecties. Een van die kasten is het piepkleine kamertje van Arash, die zich in zijn wanhopige pogingen om aan verveling en eenzaamheid te ontsnappen heeft overgeleverd aan computer en webcam. Met zijn persoonlijke bespiegelingen is Arash de verbindende factor in de aaneenschakeling van losse scènes. Soms geestig, dan weer schrijnend komen vragen als hoe ga je om met sociale media en hoe ver ga je daarbij, maar ook thema’s als identiteitsfraude en ongewenst seksueel gedrag komen aan bod.

Zo kunnen tijdens een afvalrace ‘likes’ verdiend worden. Dat de opdrachten tijdens het spel steeds venijniger werden had een waarschuwing moeten zijn, maar de wil om te winnen was te sterk. Met de mededeling ‘wat goed dat je je mening uit handen hebt gegeven aan de maatschappij!’ wordt de winnaar uiteindelijk als sukkel weggezet.

Power to the people heeft een lekkere vaart en de spelers zijn overtuigend. Zoals Imke, zij zingt een mooi lied over haar geliefde die tegenwoordig meer aandacht heeft voor zijn mobiele telefoon. Of Kasper, de digitale kluizenaar die onvindbaar is op het web.

De dans in Power to the people beperkt zich tot een aantal dynamische, synchroon uitgevoerde groepsstukken. Freezes worden vastgelegd op iPhone en metershoog geprojecteerd.

De titel deed het al vermoeden, met Power to the people laat Dox zien dat de spirit van de begindagen er nog flink in zit.