Max van den Burg viert zijn tienjarig jubileum als comedian met de voorstelling Paasbest. Hij trekt zijn beste typetjes en sketches uit de kast, en dat levert een veelzijdig en geestig programma op. Opvallend is vooral hoe Van den Burg aan de meest platgetreden onderwerpen een originele draai kan geven.

Hoe mooier de uitvoering, hoe groter de kans dat de punchline neerkomt op een grapje over poepen. Een melancholische bossa nova, of zijn liedje op een avond voor mensen die lijden aan de aandoening ‘singer-songwriter’, ze gaan er allebei over. Maar altijd zo opgebouwd dat het het platte ontstijgt: onwillig, beschaamd om de flauwiteit van de inhoud, gecombineerd met een professionele parodie op het gekozen muziekgenre.

Van den Burg onderscheidt zich met zijn uitstekende imitaties, zowel in muziek als in personages. Van rijdende rechter tot dispuutsmeisje en van Rotterdamse parkeerwacht tot de alfamannen uit zijn eigen Eindhovense familie, hij weet haarfijn verschillende karakters vorm te geven. En zelf staat hij daar ongemakkelijk tussenin, een beetje van alles.

Hij presenteert zichzelf namelijk als een gevoelige man, opgevoed door die Brabantse alfamannen. Hij zou bijvoorbeeld graag gezonder willen leven, naar de Marqt gaan voor quinoa en bij de ‘deugmensen’ horen, maar uiteindelijk lonkt het frietje kapsalon, en echoot het bestraffende Eindhovense ‘homow’ in zijn hoofd. Een slimme manier om zowel Amsterdamse als Eindhovense waarden aan te spreken, en niemand voor het hoofd te stoten. Want homow met een ‘w’ verwijst niet naar seksualiteit, maar naar het Eindhovense ongemak ten opzichte van gevoelens.

Hij is net vader geworden en daardoor komen al die stukjes uit tien jaar cabaret misschien toch in een ander licht te staan. Zijn absurde ontmoeting met dispuutsmeisje Karlijn is een horrorverhaal geworden van de datingperiode van weleer. Hoe fantasievol ook, de hele datingperiode valt een beetje uit de toon na alle verhalen over vrouw en kind. Een terugblik naar hoe hij zijn incontinente oom Gerrit voor schut zet in de familiekring is, midden in de ontmoeting met Karlijn, ronduit verwarrend.

Dat neemt niet weg dat het materiaal secuur is opgebouwd, en alle middelen optimaal worden benut om een afwisselende en kleurrijke avond te maken. Goed gebruik van licht en geluid dragen daar aan bij. Een simpele spot op een cactus, rood licht en Van den Burgs bossa nova, en je bent op slag in een Braziliaans restaurant. En met precies de juiste timing wordt de geluidsband ingezet van de volslagen onverwachte Bollywood-ode aan de enorme vulva van Karlijn.

Van den Burg toont een secuur uitgewerkt portfolio in Paasbest. Voor nieuw publiek biedt het een goede kennismaking met zijn verrassende comedystijl, voor vaste fans een feest van herkenning. Wie naar Van den Burg gaat kijken, krijgt weinig diepgang, maar veel fantasievolle creativiteit.