Terwijl ze de komende maanden nog op een paar podia in Nederland te zien zijn met hun vorige shows A simple space (2014) en het overrompelende Backbone (2017) presenteert Noorderzon in Groningen alweer de nieuwste productie van Gravity & Other Myths, Out of chaos…
Waar je dacht dat op het terrein van het zogenaamde nieuwe circus alles al zo’n beetje bedacht was, komt GOM doodleuk met een volstrekt vernieuwende, innovatieve en ontregelende voorstelling. Je kunt je zelfs afvragen of dat begrip nouveau cirque niet al wat sleets begint te worden. Als je halsbrekende toeren, die er natuurlijk ook volop zijn, ervan aftrekt is Out of Chaos… een ontroerend zelfportret van een vriendenclub, een sprookjesachtige tocht door duistere oorden, een uitgekiende choreografie en een fascinerende luistertrip ineen.
Opvallend genoeg heeft het Australische gezelschap voor hun nieuwste productie niet gekozen voor de grote Romeo Tent op het festivalterrein in het Groninger Noorderplantsoen, maar voor de relatief bescheiden zaal van De Machinefabriek. Een logisch gevolg is dan natuurlijk dat alle voorstellingen stijf uitverkocht zijn. Sneu voor de fans die de Aussies na Backbone in hun harten hebben gesloten.
De voorstelling begint met een leeg, donker podium waar acht stralenbundels loodrecht de lucht in priemen, als bomen van licht. Als je ogen enigszins aan het duister gewend zijn, zie je dat op de plaats van elke lichtbundel een microfoon staat. Schuivelvoetend treedt er uit het niets een man met een zaklamp naar voren die gaat praten. Over koetjes en kalfjes, over wat hem zoal bezig heeft gehouden de laatste tijd. Druppelsgewijs volgen er anderen die met dezelfde vanzelfsprekendheid hun verhaal doen. Totdat er achter elke microfoon iemand staat en er een niet meer te volgen woordenstroom klinkt, afkomstig uit acht monden. Aha, hier is die Babylonische chaos al waarvan in de titel sprake is.
Als bij toverslag, zoals het cliché luidt, stopt de kakofonie. Alleen wordt in dit geval die toverslag uitgedeeld door Ekrem Phoenix, een muzikant die de hele voorstelling door over het podium dwaalt en met niet meer dan met een digitale tablet, zijn loepzuivere tenorstem en af en toe een xylofoon de handeling stuurt of van een indrukwekkende soundtrack voorziet. Moeiteloos schakelt hij van trance-achtige dance naar een lied dat aan een middeleeuwse koraal doet denken.
In de zachte schemering ontwaren we krioelende lichamen, als rupsen in een bakje. Wat met de woorden niet lukte, lukt nu wel. De aftastende lijven vinden elkaar in steeds fraaiere bewegingen en er ontstaat langzaam een harmonieus geheel. De spelers lijken aan zelfvertrouwen te winnen. Ze verplaatsen zelf de mobiele spots die her en der verspreid liggen om elkaar zo goed en mooi mogelijk uit te lichten.
Wat volgt is een dynamisch groepsproces waarin spelenderwijs de eigen en elkaars lichamelijke mogelijkheden worden onderzocht. Letterlijk. Elke individuele speler mag zijn wensen kenbaar maken, verbaal dan wel fysiek. Schijnbaar achteloos worden er tussen de bedrijven door hoge menselijke torens gebouwd. Hoewel gebouwd niet het juiste woord is. Het realiseren van de bouwwerken van zes lichamen gebeurt met zoveel elegantie dat er eerder sprake is van een esthetische constructie. Na ademloos te hebben toegekeken hoe de laatste man het hoogste punt bereikt heeft, vervangt deze vervolgens het filter van een theaterspot. Alsof het allemaal daarom te doen was.
Het kenmerkt deze krachtige show, waarin virtuositeit en lichtvoetigheid hand in hand gaan. Snelheid wordt afgewisseld met momenten van rust, acrobatische hoogstandjes worden gerelativeerd met humoristisch commentaar. Het knappe is dat alles toch aanvoelt als een volstrekte eenheid, met dank aan regisseur Darcy Grant. Hij heeft de bonte mix aan stijlen vloeiend aan elkaar gelast waardoor Out of chaos… een zinnenstrelende theatrale trip geworden is. Gravity & Other Myths heeft zichzelf opnieuw uitgevonden.
