We moeten de wereld redden, dat is de onomwonden en ook wat eendimensionale boodschap van Our house is on fire. Choreograaf Nicole Beutler stal de zin van Greta Thunberg en gebruikte hem als uitgangspunt van haar nieuwe werk. Talrijke malen herhaalt ze de kreet in een strak vormgegeven cross-over tussen dans, grafische vormgeving en fashion.

Our house is on fire; in grote, witte letters staat de zin geprojecteerd op een rood doek. Een soundscape laat zachtjes een licht geratel horen, dat zo nu en dan wordt verstoord door een indringend geluid. Dan verschijnen één voor één acht astronautachtige figuren in rode pakken op het toneel, ze nemen verschillende posities in voor het doek. Vanuit gebarentaal ontstaat een eenvoudige choreografie, ten slotte vormen de acht dansers de letters van de zin op het achtertoneel. Een exercitie die ze tijdens het stuk meerdere malen herhalen.

Our house is on fire is een bijna grafisch vormgegeven werk, waarin Beutler speelt met lichaam, tekst, projectie, licht en kostuum. Ze creëerde de choreografie eerder onder de vlag van het Zweedse dansgezelschap Norrdans, dat doorgaans ook werk produceert voor een jong publiek. Het stuk reisde al uitgebreid in het noorden van Zweden. Deze nieuwe versie creëerde Beutler met haar eigen gezelschap en werd live gestreamd vanuit Frascati, waar ik het als een van de weinigen live mocht zien (wel benieuwd naar die andere versie!).

Nadat de astronauten zijn verdwenen doemt het beeld op van een prachtig dennenwoud in mistwolken, gevolgd door drone-opnames van rauwe, hoge rotswanden. De kleur van de smalle, brede vloer parallel aan het filmdoek verandert mee als de muziekcompositie een dramatische wending krijgt. Het zijn de dansers die uiteindelijk weer een nieuwe en lichte toon zetten op het voortoneel als ze aan de haal gaan met de veiligheidsinstructies van een vliegtuig. Sec gezien is Our house is on fire best een ratjetoe. Maar Beutler weet haar materiaal slim te ordenen, daar is ze meester in. Waar nodig ondersteunt de soundscape van Gary Shepherd. Na al die jaren van samenwerking is een hecht tweespan ontstaan.

Snel achter elkaar gemonteerde getekende cirkels, klokken en gebouwen illusteren de hectiek van een hedendaags bestaan. Een bal(lon) circuleert onder de dansers en is aanleiding voor wijze lessen, die het publiek aanspreken. Het laatste deel heeft nog een spannende wending in petto als het gaat om kostuum. Natuurlijk wordt het woordenspel nog eens dunnetjes overgedaan. Sterker nog, er komen zinnen bij. Met die letters speelde Nicole Beutler al in haar choreografie The Square uit 2016, een werk waarin ze het publiek een stevige boodschap mee wilde geven over hokjes denken en grenzen afbakenen.

Maar Beutlers werk is vaak sterker als het abstract en associatief blijft, boodschappen zitten haar eerder in de weg dan dat ze haar werk versterken. Het is dan ook de vraag of dit nieuwe werk, bedoeld voor een publiek vanaf 12 jaar, wel bijdraagt aan de activistische stem van Thunberg. In zijn vormelijke uitbundigheid resoneert het vooral de mediahype rond Thunbergs standpunt.

Foto: Sjoerd Derine