Op het toneel van de Koninklijke Schouwburg is een kleiner toneel neergezet. Een eenvoudige ruwhouten trekkenwand. Het achterdoek is een morsig zeil. Een toneel in het toneel.

Het Britse reizende gezelschap Out of Joint doet Den Haag aan met Our country´s good. Het stuk van Timberlake Wertenbaker had vanaf 1988 jarenlang veel succes in Engeland en de Verenigde Staten. Het is gebaseerd op de roman The playmaker van de Australische schrijver Thomas Keneally (1935). Van hem is vooral vooral het boek Schindler’s ark bekend. Spielberg maakte er de bijna gelijknamige film van.

We zijn in Australië, omstreeks 1780. De eerste scheepslading Britse criminelen wordt er afgeleverd. De kolonie zal vooral een strafkolonie worden. Maar wat moeten de kolonisten daar met deze kruimeldieven, ladelichters en stoephoeren? De zweep gaat erover en de meesten eindigen alsnog aan de galg. Maar de Verlichting heeft ook deze uithoek van de wereld bereikt. Men laat het geteisem een toneelstuk instuderen. De hoop is dat het de boeven zal verbeteren.

Our country´s good wordt in een rap tempo gebracht. Het bestaat uit een groot aantal korte scènes. De tien acteurs spelen veel dubbelrollen en kleden zich daarvoor slechts globaal om. In luttele seconden toveren zij ook zelf steeds het toneel om. Het duurt even voor het op gang komt, maar als de repetities eenmaal zijn begonnen, wordt het bij vlagen hilarisch. Het morele schema van goed en fout voor respectievelijk bewakers en gevangenen sneuvelt al snel. Enkele van de kolonisten ervaren hun verblijf in deze uitpost net zo goed als een straf. Sommigen zijn moreel minstens zo ontspoord als de veroordeelden.

En wat wordt er eigenlijk op de planken gebracht? The recruiting officer van George Farquhar. Dat gaat over morele ontsporing, over nut en noodzaak van straf en of de mens van nature goed of slecht kan zijn. Theater over theater, Jean Jacques Rousseau is nooit ver weg.