‘Het is zover: ik ben te oud geworden voor mijn eigen smaak’, zegt Joke die in de winkel een strakke bloemetjesjurk aanpast. Vrouwen in de overgang komen niet alleen kilo’s aan; ook rimpels en plooien vragen om afscheid van een jeugdige garderobe. De vier vrouwen in de vriendinnenkomedie Opvliegers 3: New York, New York gaan met enorme weerzin om met het ouder-worden.
Gloria is een beroemde zangeres die eeuwig jeugdig probeert te blijven. In het dagelijks gebruik heet ze Lydia en is ze de vijftig gepasseerd. Doordat ze in de overgang is, is ze misselijk: ze heeft in het openbaar in een plantenbak gekotst. Dat is gefilmd en het filmpje staat tot tevredenheid van alle roddelmedia op YouTube. Gloria/Lydia is op bevel van haar agent naar New York gevlucht, in de hoop dat de roddelstorm ondertussen overwaait. Daar ontmoet ze drie Nederlandse vrouwen die tot hun verdriet ook in de overgang zijn.
Deze Opvliegers is deel 3 in deze reeks musical-komedies. Van de zangeressen/actrices uit de eerste twee delen resteert alleen Antje Monteiro als Lydia. Daarnaast speelt Anouk van Nes Joke, een sportfanaat met een vlog over de overgang op internet. Zij is de zwever van het stel en de enige die een partner heeft. Joanne Telesford speelt Shirley, een weduwe met een puberdochter. Sandra Mattie zet Moniek neer, een neurotische kinderboekenschrijver die lijdt aan alles, van glutenallergie tot hoogtevrees.
Aan het begin van het verhaal kennen alleen Joke en Shirley elkaar, de beide andere vrouwen komen toevallig op hun pad. De eerste Opvliegers! speelde op Bali, Opvliegers 2 was gesitueerd ‘in de sneeuw’. Opvliegers 3 speelt zoals gezegd in New York; in feite speelt die stad in de voorstelling echter geen wezenlijke rol, de vrouwen hadden even geloofwaardig in Barcelona, Parijs of in Utrecht kunnen vertoeven.
De titel van deze reeks suggereert dat er eindelijk eens aandacht komt voor de overgang, een periode waarmee elke vrouw te maken krijgt, maar waarop een taboe rust. Het is dus een goed idee het er eens hardop over te hebben, op een grappige manier. Maar Opvliegers ontbeert elke vorm van empathie en bevestigt alleen het karikaturale clichébeeld van de overgang. Zo hebben de vier vrouwen op een goed moment allemaal tegelijkertijd een opvlieger, uitmondend in een kakofonie van gekrijs en gesteun, terwijl ze zich ongeveer moeten uitkleden van het zweten. De overgang is ‘het begin van het einde’ volgens Lydia, die op jonge jongens valt en vindt dat ze het van haar looks moet hebben.
Het zat deze productie niet mee: op de dag van de geplande première in december goldt er een weeralarm vanwege sneeuw en gladheid. In januari volgt daarom een nieuwe kans. Bij de officiële première in de schouwburg van Haarlem staat de muziek veel te hard: de zingende actrices komen er niet bovenuit, zodat hun teksten goeddeels onverstaanbaar zijn. Krijgt de zang wel de ruimte van de muziek, dan levert dat een prachtig resultaat op, zoals wanneer Joanne Telesford het kwetsbare ‘Zeg me waarom’ zingt.
De grappen (script: Allard Blom) zijn voor een groot deel niet geestig, al zit er nu en dan wel een voltreffer tussen. Grove, platte humor voert de boventoon. Moniek is lesbisch en Joke schrikt daarvan want ze ‘heeft nog nooit een pot in het echt gezien’. De komedie wil in al zijn clichématige lompheid maar niet grappig worden.
Van de spelers is Anouk van Nes als Joke het sterkst. Van Nes kan acteren, dansen en zingen. Sandra Mattie als de neurotische Moniek is een goede actrice, maar zang en dans zijn niet haar sterke punt. Joanne Telesford als de weduwe Shirley heeft een prachtige zangstem en is een begenadigd danser. Feitelijk heeft haar personage echter maar een kleine rol, dus de kans om te vlammen krijgt Telesford niet. Antje Monteiro is de enige constante factor in de Opvliegers-reeks. Zingen kan ze als de beste, maar haar personage is geen moment geloofwaardig omdat ze niet acteert maar schmiert.
Waarom is het Rick Engelkes Producties niet gelukt om een fijne, echt geestige komedie te maken over vrouwen in de overgang? Omdat tekst en regie (Martin Michel) in handen zijn van mannen? De vier vrouwen doen oprecht hun best, maar met die paar goed gelukte grappen is het resultaat toch te mager.
Foto: Peggy de Haan
