Met Eva Crutzen op het podium zul je je niet gauw vervelen. Stevige songs, persoonlijke verhalen en komische types wisselen elkaar in hoog tempo af. Te midden van een dynamisch decor van een enorm langwerpig, gekreukeld vel papier waarop video-animaties worden getoond, houdt de cabaretière de energie continu hoog. Dat levert een buitengewoon spannende en pakkende voorstelling op.

Opslaan als is de derde solovoorstelling van Eva Crutzen, die in 2012 de publieksprijs van het Amsterdams Kleinkunst Festival won en sindsdien flink aan de weg heeft getimmerd. De rode draad van deze show, in een strakke regie van Wimie Wilhelm, vormt het thema ‘herinnering’. Soms herinner je je dingen die je liever zou vergeten, zoals de liedteksten van Ruth Jacott. Andere herinneringen raak je kwijt, terwijl je ze zo graag zou vasthouden.

Crutzen weet dit op zichzelf niet heel vernieuwende thema op een mooie manier aan haar persoonlijk leven te koppelen. Ze vertelt over haar moeder, die overleed toen zij elf was, en de strijd om de herinnering aan haar levend te houden.

Het knappe aan Crutzen is dat ze, ondanks die persoonlijke insteek, nooit sentimenteel wordt. Dat lukt haar door steeds op het juiste moment een element van zelfspot in te brengen. Zo is er het muziekdoosje dat Crutzen als kind kreeg en dat ze altijd heeft bewaard, omdat haar moeder ooit zei dat dat leuk was voor later. In de voorstelling speelt de cabaretière verschillende keren het ronddraaiende danseresje in het doosje, dat in onvervalst, nuchter Rotterdams commentaar levert op de persoonlijke verhalen die ze eerder als zichzelf vertelde.

Opslaan als is ook een bijzonder grappige show. Crutzen is een meester in het neerzetten van typetjes. Met veel overtuiging vertolkt ze de zweverige Limburgse traumatherapeute Isabel, die ons met behulp van EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) gaat leren hoe we ons mentale bureaublad kunnen leegmaken.

De scène waarin ze speelt dat ze stomdronken is en vervolgens een jongen op de eerste rij begint te versieren, is eveneens erg grappig. Een komisch hoogtepunt vormt de gangsterrap waarmee ze aankondigt na het eindigen van haar acht jaar durende relatie weer ‘op de markt’ te zijn, compleet met zonnebril, vette moves en een stevige beat: ‘Deze chick is een dikke vette player / Voor je ’t weet is je broek al naar beneje’.

Bovenal vormt Opslaan als een geslaagd voorbeeld van cabaret als persoonlijkheidskunst. Met haar eigen verhaal en haar zang- en speeltalenten als uitgangspunt zet Eva Crutzen een show neer die met gemak anderhalf uur weet te boeien. Ze is grappig, energiek en een sterke performer. Dat maakt haar een comedian die je wilt blijven volgen en waarvan je hoopt dat ze nog een lange carrière voor zich heeft.

Foto: Jaap Reedijk