‘Opa, hoe diep is een gat? Hoeveel kanten heeft een ballon? Moet vies water ook in bad?’ De opa van de energieke Cindy zit er verslagen bij in zijn leunstoel. Hij heeft geen antwoord op de levensvragen van zijn kleindochter. Hij weet niet eens meer hoe hij de dag moet doorkomen sinds zijn vrouw is overleden. Maar aan het slot trekt het meisje hem toch uit het diepe gat.

De kleutervoorstelling Opa, waarom zijn er meer vragen dan antwoorden? van BEER Muziektheater doet denken aan De man die alles weet van Maas theater en dans voor dezelfde leeftijdgroep, met René van ’t Hof in de hoofdrol. Het thema is zo ongeveer hetzelfde. Nieuwsgierige kinderen kunnen eindeloos vragen stellen, vanuit het idee dat volwassenen alles weten en overal een antwoord op hebben.

Cindy is een stoer en levenslustig meisje, naturel en geloofwaardig gespeeld door Lisa Groothof. Haar ouders zijn een week met wintersportvakantie en zij logeert een week bij haar opa. René Groothof speelt de man aanvankelijk alsof hij stokoud is en het nauwelijks kan opbrengen om zijn hoofd op te tillen en iets terug te zeggen. Met mooi fysiek spel laat hij zien hoe het lichaam van de man langzamerhand weer tot leven komt. De vrolijke zang en gitaarmuziek van Eric Magnée en Willem de Booij overbrugt de afstand tussen de oude man en het jonge meisje.

Het gesteggel tussen opa en zijn kleindochter werkt als een trein voor de kleuters in de zaal. Ook zij willen overal het waarom van weten. ‘Waarom is dat meisje zo brutaal,’ fluistert een kleuter tegen haar moeder. Ze leven van begin tot eind intens mee. Als er later in de voorstelling een enorme ballon wordt opgeblazen die opa en Cindy met een zwaard lek prikken, staan alle kleuters op van hun stoelen. Ze houden de handen voor hun oren, zó spannend vinden ze de knal die gaat komen.

De voorstelling, in de regie van Aike Dirkzwager, is een bewerking van het boek Why are there more questions than answers, Grandad? van Kenneth Mahood. Het is een warme, haast nostalgische verkleedkistvoorstelling. Als opa genoeg heeft van al die vragen, stuurt hij zijn kleindochter naar zolder en daar duikt zij in het verleden. Spelen tussen oude spullen, zoals een gedeukt trompetje, een vogelkooi, een klein orgel en een oude tv werkt op de fantasie. Het is ontroerend hoe de twee steeds dichter bij elkaar komen door samen verhalen te verzinnen op de rommelzolder. Opa vertelt over vroeger, toen hij nog bij het leger zat, en Cindy voelt zich weer gehoord en gezien. Dan komt er ook ruimte om over oma te praten en samen naar het fotoboek van vroeger te kijken. Aan het slot is opa niet meer depressief en is Cindy een beetje rustiger.

Opa, waarom zijn er meer vragen dan antwoorden? is een tijdloze voorstelling die laat zien dat fantaseren heel goed helpt om je emoties te verwerken.

Foto: Stephan van Hesteren