René van Kooten wordt 50 jaar en zit 25 jaar in het musicalvak. Hij viert dit met een theaterconcert, waarvan de titel verwijst naar de ‘Op zoek naar…’-reeksen, de musicaltalentenjacht van de AVROTROS.

De avond begint met een video waarin Frits Sissing aankondigt op zoek te zijn naar de uitgelezen persoon om de rol van René van Kooten te vertolken, gevolgd door veelal satirisch commentaar van allerlei grote namen uit de Nederlandse musical. De avond lijkt dus vooral een feest te worden voor de echte musicalliefhebber. Dat is grotendeels waar, maar Van Kooten laat in Op zoek naar René vooral veelzijdigheid zien.

In ruim twee uur neemt Van Kooten het publiek mee langs de muziek die een grote rol speelde in zijn carrière, voor hem persoonlijk betekenis heeft of die hij simpelweg graag zingt. Qua musicals betekent dit onder andere Aïda, Evita, The Bridges of Madison County en een metalversie van een nummer uit Anastasia. Daarnaast zingt hij een grote verscheidenheid aan pop- en rockliedjes, waaronder Billy Joel, ABBA en zijn held Roger Daltry.

Van Kooten heeft een prettige stem waarmee hij veel kanten op kan. Vooral wanneer hij het rauwe randje van zijn stem opzoekt, zoals in Jesus Christ Superstar’s Heaven on their minds en The Who’s Pinball wizard, blinkt hij uit. Maar ook het klassiekere musicalrepertoire kan hij feilloos aan. Hij raakt de hoge, fragiele noten in Breng hem thuis uit Les Misérables, om vervolgens zonder moeite over te gaan in U2’s With or without you, dat laag en zwoel begint.

Naast een vijfkoppige band onder leiding van Marco Braam, krijgt Van Kooten ook bijval van een gastzangeres. Op deze avond was dit Vajèn van den Bosch, die Van Kooten goed complementeert met haar warme stemgeluid. Samen zijn ze het sterkst als ze volledig uitpakken met een energiek nummer als You’re the one that I want uit Grease, al laten ze zien dat ze ook klein en intiem repertoire aankunnen met Falling slowly uit Once.

Hij slaagt erin om zijn carrière in alle facetten in twee uur aan bod te laten komen, van de schoolbandjes waar hij als hardrockliefhebbende tiener in speelde, tot zijn deelnames aan De Beste Zangers en The Passion. Daarmee is Op zoek naar René een avond vol afwisseling. Met de nodige interactie en meezingers, evenals verrassende arrangementen, zet Van Kooten het publiek steeds op scherp. In de rollen die hij speelde, blijkt een patroon te zitten – voornamelijk dat zijn personages steeds weer tot een gruwelijk einde komen, wat hij bezingt in een medley waarin onder andere Titanic en Urinetown de revue passeren.

Van Kootens plezier op het podium werkt aanstekelijk. Bij veel nummers is voelbaar dat hij met zijn hele lijf geniet van het zingen. Vooral het gezamenlijk muziek maken is voor hem belangrijk, wat hij met name laat zien wanneer hij de hele band naar voren haalt en twee vrolijke Bluegrass-arrangementen zingt van bekende popnummers.

Hij praat de avond aan elkaar met anekdotes en persoonlijke verhalen. In zijn verteltechniek schijnt zijn ervaring als geschiedenisdocent door. Met vlagen zijn de anekdotes sentimenteel, maar hij weet echt te raken wanneer hij vertelt over het overlijden van zijn vader. Het lukt hem niet om de aanwezigheid te voelen van zijn overleden vader, zoals hij dat wel altijd heeft gevoeld voor zijn jong gestorven moeder. Het is een eerlijk, kwetsbaar verhaal, wat hij uiteindelijk weer netjes weet te koppelen aan zijn liefde voor muziek.

Met een fotocompilatie van zijn carrière en een interactieve quiz met Van Kooten zelf als onderwerp, heeft het concert ongetwijfeld een zelfverheerlijkend randje. Daar staat echter tegenover dat Van Kooten een uiterst prettige podiumpersoonlijkheid heeft, die ontspannen en open vertelt en vooral veel enthousiasme en liefde voor muziek laat zien. Op zoek naar René is niet alleen een ode aan hemzelf, maar een ode aan de steun, verbinding en vreugde die muziek kan bieden in het leven.

Foto: Andy Doorhein