Min Hee Bervoets kunt u kennen van So You Think You Can Dance. Ze was bij het tv-programma actief als jurylid en choreograaf. In België richtte ze een nieuw gezelschap op: HNDRD, en dat is nu te zien in het Holland Dance Festival. In One Limited Space stelt ze onze hersens aan de orde, met als gevaarlijke invalshoek het verschil tussen de hersens van mannen en vrouwen.
Achter op het toneel liggen zes koffers op een stapel. Koffers zijn een opslagplaats voor van alles, ze maken verre reizen mogelijk, ze liggen nogal eens op zolder te wachten op nieuw gebruik en ze kunnen kapot gaan. Best een mooie metafoor voor het brein. Daar komt nog een radio bij, een apparaat dat informatie onzichtbaar uit de lucht plukt en doorgeeft. En ook wel eens storing heeft.
Voor de koffers langs komen de dansers plechtig schrijdend op: drie vrouwen en mannen in klassiek aandoende hagelwitte gewaden. Ze dansen bij een hoop informatie, die uit de speakers over het publiek wordt uitgegoten. Het gaat bijvoorbeeld over getallen, de symboliek die daaraan wordt toegekend en andere associaties.
Bervoets heeft iets met getallen. Haar gezelschap heet HNDRD omdat het zich voor honderd procent belooft in te spannen en de naam van de eerste productie begint met het eerste cijfer van honderd. Daarna worden de verschillende delen van het brein behandeld: eerst de hersenstam en dan de kwabben (frontaal, parietaal, temporaal). Die hebben allemaal zo hun verschillende functies, en volgens de informatie is de dans daarop geïnspireerd.
Bervoets geeft haar dansers over het algemeen esthetisch bewegingsmateriaal – moderne dans zoals veel mensen zich moderne dans voorstellen – met verzorgde, maar niet overmatig spannende pas de deux en smaakvolle tableaus. Soms wordt die vloeiende danstaal onderbroken door minder lyrische acties, zoals vallen en sidderen, of flapperen met extremiteiten.
Met die informatie en de dans wordt het allemaal wat cerebraal, dus werpt een van de dansers zich op als quizmaster bij een spelletje Pictionary, gespeeld met een ‘vrijwilligster’ uit het publiek. In vier koffers zitten de opgaven. Een andere doorbreking van de dans is een flauw grapje over de verschillende manieren waarop je indruk kunt maken op mannen en op vrouwen. Ik snap de behoefte aan afwisseling en luchtigheid, maar dit maakt de voorstelling niet sterker.
De hersenen vormen een oneindige wereld, gevat in een klein doosje. Vandaar de titel van de voorstelling. De fascinatie voor het onderwerp is heel begrijpelijk, maar het is zo groot dat je goed moet nadenken over hoe je het presenteert. De voorstelling gaat niet alleen over het brein, maar ook over de verschillen tussen mannen- en vrouwenhersenen en de mogelijkheden wanneer die samen denken. Het doseren en toedienen van informatie is een ingewikkelde, maar belangrijke kwestie in de podiumkunsten. Van One Limited Space pik je bij één keer kijken ongetwijfeld veel minder op dan er is ingestopt. Dat staat niet in de weg dat de eerste kennismaking met HNDRD nieuwsgierig maakt naar de volgende.
Foto: Min Hee Bervoets
