Een warrige lamp vol troep, een paars stoeltje en lichte, doorzichtige coulissen: dat is het decor van Onbekend Terrein, de nieuwe show van Theo Maassen. Een veelzeggend beeld, want duidelijke statements hoef je deze avond niet te verwachten. Maassen is leuk, maar zoekende.

Met Situatie Gewijzigd, zijn vorige show, deed Theo Maassen veel stof opwaaien. De show bood aanleiding voor talrijke discussies over cabaret, humor en kunst. Onbekend Terrein lijkt een minder polariserend programma; de 57-jarige komediant neemt het op voor de planeet, meer sociaal contact en gezond eten. Verder houdt hij het dicht bij zichzelf. Hij heeft het over zijn overleden ouders, zijn dochters, zijn vrouw. Natuurlijk wel op zijn gebruikelijke verbolgen, grove manier, en dat is een hele opluchting na een aantal jaren kijken naar zijn persoonlijke verdediging.

We lachen voor de verandering eens mét andere mensen in plaats van over hen, zoals met de LHBTI+ gemeenschap: voor elke letter heeft hij iets positiefs klaarliggen, waarmee hij de zaal evengoed voor zich weet te winnen. In vrolijke gedichtjes, vaak in de vorm van limericks, speelt hij met de nieuwe wereldorde waar een vrouw een baard kan hebben en grappen over moslims ongevaarlijk zijn geworden.

Natuurlijk betekent dit niet dat hij ineens een brave, politiek correcte cabaretier is geworden. Er blijft ruimte voor zijn meer duistere fantasieën (De loonkloof tussen mannen en vrouwen oplossen? Eerst maar iets doen aan die drie jaar langere levensverwachting van vrouwen!). Hij heeft bovendien meer dan genoeg om zich over op te winden, zoals de oorlog aan de rand van Europa, of mensen die liever op hun telefoon kijken dan een praatje maken.

Echt samenhangend lijkt het verder niet. De leidraad is een gewone vraag die hem op een onbewaakt moment overvalt: ‘Wie ben jij eigenlijk?’ Een mooi startpunt voor afdwalingen naar tal van meer en minder serieuze zijsporen. Met antwoorden zo luchtig als een ’thuispoeper’ of zo zwaar als ‘iemand die waarschijnlijk jong zal overlijden’ meandert de getergde cabaretier door zijn existentiële zoektocht. Hierbinnen geeft hij verder weinig om zelf langer over na te denken.

Als programma is het dus weinig beklijvend, maar het is goed om te zien dat Maassen zijn grappenarsenaal kan updaten. Wie de grap kan bedenken dat ook de term ‘Magere Hein’ vanwege body shaming aan vervanging toe is, kan in onze post-covid maatschappij weer een paar jaartjes mee.

Foto: Sanne Peper