Seksuele fantasieën bestaan er in alle soorten en maten, zoveel werd op de dinsdagse Noorderzon-avond wel duidelijk. In de Spiegeltent ging het Amerikaanse trio Christeene los met een niets aan de verbeelding overlatende late-night show waarin bilnaden en geslachtsdelen werden gelikt en ballonnetjes aan een butt-plug hingen. Een soort hardcore-versie van The Village People met scheutjes Die Antwoord en Kelly. Leadperformer Christeene (een creatie van Paul Soileau) lijkt op een mislukte mix van Alice Cooper en Ozzy Osbourne. Allemaal heel shocking bedoeld waarschijnlijk, maar het effect was vooral aandoenlijk.
In het Prinsentheater ging het er een uur eerder aanmerkelijk subtieler aan toe. Daar maakte de Koreaanse choreografe en danseres Geumhyung Jeong haar debuut als performance-artieste in een fascinerende voorstelling over masturbatiefantasieën. Met niet meer dan haar stem en een serie filmpjes neemt Jeong ons mee in een verhaal over haar besluit om op haar zevenentwintigste hermafrodiet te worden. Ze wil totale seksuele onafhankelijkheid. In Oil pressure vibrator laat ze zien wat dat allemaal voor consequenties heeft.
Om aan haar gerief te komen creëert ze een alter ego, een soort zelfbevredigingsmachine met een flexibele slang. Hoewel dit apparaat aan haar grenzeloze fantasie ontsproten is, blijkt ze toch vast te zitten aan oude patronen: hij is actief en zij passief. Het door haarzelf in het leven geroepen apparaat heeft nadrukkelijk een eigen wil. Maar geen nood, met haar geestkracht is een triootje zo verzonnen.
Toch blijft het vallen en opstaan. Ze probeert van alles, geeft haar creaties een mond en vingers en leert ze muziek spelen. Zelfs nadat ze zo de ideale partner heeft geschapen (zo ideaal dat ze een instructiefilmpje maakt om anderen te helpen er zelf een te maken), worden na verloop van tijd de orgasmes minder. Ja, mevrouw Jeong is veeleisend.
Een leven zonder seks dreigt totdat ze op straat een graafmachine ziet. Haar fantasie slaat op hol. Dat is het perfecte apparaat! Ze ziet een orgasme voor zich, zo intens dat de dood erop volgt.
In de voorstelling is dit het moment waarop Jeong achter haar tafeltje met laptop vandaan komt en op de vloer gaat liggen. Ze zet een speelgoedgraafmachine op haar buik en spreidt licht haar blote benen. Het deed me denken aan de scène uit Aldomovars ¡Átame! waarin Victoria Abril in bad zit en een duikertje tussen haar benen laat zwemmen. Bij Jeong gebeurt er echter niets, de suggestie is voldoende.
De voorstelling eindigt tragisch. Een graafmachine (jammer trouwens dat we daarvoor in het Nederlands niet het mooie Engelse woord excavator hebben overgenomen) kan natuurlijk geen gelijkwaardige liefdespartner zijn. Jeong wordt vermorzeld door zijn overrompelende kracht, hoe subtiel zij ook aanvankelijk zijn machtige arm aanstuurt.
Oil pressure vibrator is in de eerste plaats een meeslepende ode aan de ongebreidelde seksuele fantasie, maar gaat ondertussen over veel meer. Over man-vrouwverhoudingen bijvoorbeeld, en over rituelen en verwachtingspatronen. Zeer bevredigend allemaal.
Foto: Gajin Kim
