Jonge theatermakers een kans geven, dat is een van de nobele artistieke doelen van Laika (Antwerpen). In Nederland is dat moeilijker geworden door de bezuinigingen en de liquidatie van productiehuizen. In Vlaanderen houdt men nog wel stand, maar de angst in theaterkringen is toch groot dat er de komende jaren ook een tekort zal komen aan startplekken voor pas afgestudeerde makers. Maar goed, drie mensen afkomstig van de toneelacademie Maastricht kregen dit jaar bij Laika de mogelijkheid hun artistiek ei te leggen.
In 2011 vielen op het Krokusfestival in het Belgische Hasselt Rutger Remkes en Judith de Joode op door hun krachtige performance Krampig over mensen in een veel te kleine ruimte. Voor de editie van dit jaar werden ze weer uitgenodigd. Het Krokusfestival focust op dans voor peuters, kleuters, kinderen en jongeren, maar stimuleert ook jonge en oudere artiesten tot theatermaken voor die jonge doelgroepen.
Nu hebben Remkes en De Joode met regisseuse Suze Millius onder de vleugels van Laika weer een mimestuk kunnen maken, deze keer over een te grote man in een te klein appartementje en over een eveneens te grote bovenbuurvrouw in een even beperkte ruimte. Het wordt nog krapper als die twee bij elkaar willen wonen. Maar ja, als je verliefd bent, denk je snel dat alles zal lukken. En in het begin giebelen en giechelen ze zoals alleen prille stelletjes dat doen als ze zeer veel moeite hebben om in dat kleine hokje hun jas uit te doen, een sleutel te vinden, de componist uit te hangen en de ruimte nog op te vrolijken met een plantje en een prikbord.
De voetmassage wordt nog als prettig ervaren maar daarna verwelkt de idylle toch snel en wekken het over elkaar gekruip en het geduw hen op de zenuwen. En verliefd of niet, deze benepen toestand is in alle kleine bewegingen en liefdevolle toenaderingen niet meer leefbaar. De vrouw gaat terug naar haar eigen flatje, even klein, wil opruimen, maar vindt geen bergplek. Gelukkig zijn er nog luikjes naar beneden en naar boven, naar het dak.
Nipt (voor 6+) zit vol herkenbare dagelijkse handelingen. Die worden grappig omdat ze in de beperkte ruimtes moeilijk te realiseren zijn en leiden tot krampen en krampachtig gedoe. Rutger Remkes, Judith de Joode en Suze Millius weten dat merendeels goed te doseren. De bewegingen en het spel zijn beperkt, maar door die beperking zijn de makers naar andere verrassingen op zoek moeten gaan. Die vonden ze onder andere in een kattenluikje en een theezakje. De jonge makers vermijden herhalingen, melken hun slapstick-handelingen meestal niet uit. Een veertig minuten duurt Nipt en dat is net lang genoeg om speels en amusant te blijven.
(foto: Phile Deprez)
