In het debat Talking to the dead – what an archive can, may and should do tijdens de afgelopen Nederlandse Dansdagen werden twee nieuwe publicaties van De Nieuwe Dansblibiotheek uitgelicht: Moderne Dans in Ontwikkeling van Moniek Merkx, Jeroen Fabius, Fransien van der Putt en High Shine van Tamara Antonijević en Catalina Insignares. (meer…)
In de kindermusical De nieuwe kleren van de keizer wordt het sprookje van Hans Christian Andersen met veel vakmanschap en lol gebracht. Zonder groots decor of vuurwerk, maar met goeie spelers en leuke liedjes. En gelukkig niet al te braaf.
Wat maakt de voorstelling zo goed? Allereerst de vondst om de hoofdpersoon Alfons – gespeeld door Sabrine Hallewas – tot keizer te maken. Dit brengt ieders kinderwens om te mogen zwelgen in almacht, tot leven. Alfons zit hoog op een goede troon, heeft prachtige kleren, heeft overal personeel voor en is rijk genoeg om al het snoep en al de kleren te kopen die hij kan verzinnen. En hij maakt er zalig misbruik van: ‘Alles alleen voor mij.’
En dan de spelers. Zonder uitzondering schitteren ze. Hans Langhout, tevens de producent, speelt een wufte, nichterige kamerheer. En er is Roodkapje, het speelkameraadje van de jonge keizer, een rol van Quinty Appel. Ze speelt een doortrapt, verwend en herkenbaar meisje. Ze kookt van woede als keizer Alfons haar geen geld geeft voor een concert van Justin Bieber. En ze probeert net zo lang als nodig is, op allerlei manieren om dat wel te krijgen.
In de loop van het stuk blijkt de schatkist niet zonder bodem. Dan duiken ook nog de zogenaamde in- en inslechte kleermakers op die de laatste goudstukken weten te ontfutselen en uiteindelijk de financiële en morele afgang van het hele hof bewerkstelligen. De keizer eindigt niet in zijn blote kont, maar in allesbedekkend wit en zedig ondergoed. Die seksloze uitstraling wordt ruimschoots gecompenseerd door Käthe Staallekker in haar rol van een van de twee kleermakers. Het is dat de andere spelers ook goed zijn, want anders had zij de show helemaal overgenomen.
De liedjes, geschreven door Jasper Westerhof, Hans Langhout en Addie Scheele zijn zonder uitzondering steengoed met leuke teksten. Aan het begin klinkt er een spinet en aan het eind is er een uitstapje naar de blues. Wel wrijven de liedjes ons meer dan eens in dat mensen van nature slecht zijn. Maar daar gaat het sprookje dan ook over. En voordat we allemaal ons lesje hebben geleerd, hebben we wel lekker lang mogen genieten van de ijdelheden, de corruptie, de machtswellust en de Haagse bluf aan het keizerlijk hof.
De musical zit vol met gouden kronen, bepruikte dienaren en zilveren scharen die het publiek in sprookjessferen brengen. Niet minder amusant is het grote aantal minder uitgesproken sprookjeselementen. De overleden moeder van Alfons, die als een soort beschermengel haar zoon in de gaten houdt, zingt een liedje over ondankbare kinderen. De fetisj van de keizer voor panty’s maakt dat hij extatisch kreunt in het vooruitzicht van een nieuwe outfit. En Roodkapje krijgt op een gegeven moment te horen dat haar grootmoeder een e-mail heeft gestuurd met de vraag geen roomboterkoekjes meer mee te nemen in verband met oma’s sky high cholesterolgehalte. Dit maakt het niet alleen voor kinderen vanaf zes jaar een belevenis.
Foto: Vanessa Wessels
Mooie voorstelling echter moet ik als oma die er met haar dochter en 2 kleinkinderen van 4 en 7 jaar was toch vermelden dat het taal gebruik niet geschikt is voor een familievoorstelling met name het lied van de 2 kleermakers dit ging echt te ver als er een pauze was geweest zo ik hebben overwogen om weg te gaan . Dit is echt geen taalgebruik voor de kleintjes ook werden er hele moeilijke woorden gebruikt en hadden mama en oma het druk met uitleggen wat dat betekende .
Vond het wel een mooie voorstelling en ook de meet en greet na afloop was erg leuk voor de kleintjes
Oma Johanna leeft in de jaren vijftig. Ik ben vandaag met mijn zoontje van zeven geweest. Hij zat op het puntje van de stoel. Er was niets mis met het taalgebruik van de acteurs.
Zelf ik als vader heb genoten van de prachtige kostuums, de muziek en vooral de mimiek van de performers. Op het eind wordt het publiek actief bij de voorstelling betrokken. De wijze waarop dat wordt gedaan is prachtig.
Na de voorstelling gaan de acteurs geduldig op de foto met de kinderen. Deze voorstelling is meer dan een aanrader. Misschien wel een must!