In het najaar van 1996 begint mijn geschiedenis met Hana Bobkova. Een collegezaal vol propedeusestudenten Theaterwetenschap, met daarvoor een kleine, deftige gestalte die een niet mis te verstaan gezag uitstraalt. Het is slechts een eenmalige les, maar een cruciaal moment voor mij. Ze vertelt over theaterkritiek en over haar eigen werk als critica. Iemand kan zich niet beheersen en waagt het door het college heen te fluisteren. Een priemende blik in die richting. De voorname gestalte onderbreekt haar verhaal. ‘Ik heb een ziekte’. Een onhoorbaar oei gaat door de zaal. ‘Een beroepsaandoening. Ik heb heel goede oren. Ik hoor alles.’ Een mengsel van opluchting en aangescherpte aandacht golft door de menigte heen. Gelukkig, het is geen ernstige ziekte, maar beter houden we nu onze hersens erbij. Dit is mijn eerste herinnering aan haar, die je als student uiteraard nooit anders aansprak dan met mevrouw Bobkova.
In het amateurvoetbal fungeert Jasper van der Veen als beschermende buffer voor opgekropte frustraties van de zesde klasse reserve. Als zelfbenoemde pleaser offert hij knieschijven en kruisbanden om het liefdesverdriet en onvermogen van zijn tegenstanders te helpen verwerken. (meer…)
In Met de kennis van nu blikt Youp van ’t Hek met lichte heimwee terug op zijn eerste stappen op het podium. Die toekomst die hij toen voor zich had, heeft hij nu achter de rug. Morgen wordt hij 65, zijn leven duurt nog hooguit 25 jaar, vermoedt hij. Maar op de vraag of hij met pensioen gaat, is het antwoord nog niet zo één twee drie geformuleerd. Misschien sterft hij wel in het harnas voor het zo ver is. (meer…)
Vandaag is het haast onvoorstelbaar dat de zorg voor het Nederlands theatererfgoed tastbaar, toegankelijk en met de nodige status in vijf historische grachtenpanden aan de Herengracht was ondergebracht. Terecht noemde het toenmalige TIN (Theater Instituut Nederland) zich een centrum dat de erfgoedfunctie combineerde met de informatievoorziening voor de sector. Terwijl de collectie na de sluiting van het TIN in 2013 werd veiliggesteld bij de Universiteit van Amsterdam, verdwijnen of versnipperen sindsdien alle andere rollen die het TIN heeft vervuld. Ook voor het werkveld zelf vervaagt steeds meer het beeld van wat er op het gebied van documentatie, geheugen en discours in de podiumkunsten nog gaande is. Of juist niet gaande is. Het centrum is schrikbarend leeg. Deze gewaarwording is het begin van werkgroep NIT, tot op zekere hoogte opnieuw een beweging vanuit de marge.
(meer…)
Gisteren geweest kijken in Weert naar de voorstelling: Niet gehinderd door enige kennis.
Ik kende Jasper van der Veen eigenlijk nog niet, dus ik was er vooraf zonder enige verwachting en voorstelling in gestapt.
Jammer dat hij er ook zonder voorstelling in was gestapt.
Wat ik ook jammer vond was dat er geen pauze in zat zodat ik halverwege naar huis had kunnen gaan.
Los van het feit dat hij wel prettig overkomt als persoon op het toneel heb ik echt geen enkele keer echt hoeven te schaterlachen, en daar ga ik toch voor naar een cabaretvoorstelling.
De enige keer dat ik een glimlach op mijn gezicht kreeg was als hij er iemand uit het publiek bij betrok.
Maar ook dan was het qua humor allemaal vrij simpel en plat.
Ik heb echt een teleurstellende avond gehad en had er veel meer van verwacht.
We zijn spontaan een avondje naar het Chasse gegaan en hebben echt een fantastische super leuke avond gehad. Jasper is echt te gek. Hij heeft goede humeur en we hebben echt veel gelachen. Ik kende hem nog niet maar ben gelijk mega fan! Er zat genoeg afwisseling in. We kijken uit naar de volgende show!
Gisteravond naar de voorstelling geweest. Niet gehinderd door enige kennis, helaas ook niet gehinderd door enige humor. Ik heb zelfs geen glimlach gekregen. Drie keer op mijn horloge gekeken of het eind er aan kwam terwijl de voorstelling slechts krap anderhalf uur duurde…..helaas. Voor ons blijft dit een eenmalige uitstap naar deze (niet) comedian.