Tussen drie transparante vlakken in rood, geel en blauw (scenografie: Asli Çiçek) staan drie dansers, waaronder choreografe Femke Gyselinck zelf. Vanaf de zijkant lopen ze in hoog tempo op elkaar af, ieder vanuit een andere hoek, vervolgens langs elkaar. Muzikant en componist Liesa van der Aa, gewapend met elektrische viool en loopstation, begeleidt het geheel. Wat volgt is een dik uur abstract puzzelen. (meer…)
New Narratives wordt gemaakt door vier dansers en een muzikant, geholpen door een stoel, een gele bal, een schrift, een sjaal en een transparante doek. In het begin zoeken de lijven en objecten naar hun onderlinge verhoudingen. Voorzichtig zoeken ze toenadering bij elkaar, de voorwerpen als media voor hun boodschap. Kunnen ze de bal aan elkaar doorspelen? Kan de een een boekje open doen voor de ander? Bij het overlijden van een van de dansers wordt zijn sjaal doorgegeven en zijn lichaam bedekt, een abstracte en dansante interpretatie van rouw, opvolging en erfenis. De hedendaagse dans als antropologie van het hedendaags samenleven.
Dan breekt er chaos uit, banden worden verbroken, verbanden losgerukt. Er volgt een zoekende en enigszins agressieve fase waarin de live muziek wordt onderbroken voor een monoloog, uitgesproken door muzikant Gaṥper Piano. Een keuze uit limonade, bier en abrikozensap mondt uit in een bespiegeling over de dood, en of daar wat bij te kiezen valt. Het is illustratief voor de absurditeit die de voorstelling op dit moment aanneemt. Waar het begin werd gedefinieerd door het zoeken naar betekenis, staat het kwijtraken ervan hier centraal.
New Narratives is als een semi-abstract schilderij: er valt veel in te ontdekken, en niets aan vast te leggen. Dat is dan ook de kracht ervan, en die wordt versterkt door de sterke performance en intense maar toch natuurlijke uitstraling van de dansers. De hoekige en krachtige bewegingen van Georgia Vardarou (tevens de choreograaf), het zen-achtige aftasten van de ruimte door handpalmen, ellebogen en heupen van Elizaveta Penkóva, de excentrieke intensiteit van Sue-Yeon Youn, en het tedere reiken en ondersteunen van Zoltan Vakulya maken dat het nooit verveeld om naar ze te kijken.
Met de kanttekening dat het einde ietwat sleept en de voorstelling best vijftien minuten kan worden ingekort, is New Narratives een ontroerend voorbeeld van wat dans kan doen. De voorstelling onderzoekt hoe menselijk contact ontstaat en gedeelde betekenis wordt gemaakt, zonder de vragen of antwoorden er bovenop te leggen.
Foto: Foto: Xenofon Vardaros