Neusharing

Vijfendertig jaar geleden won het duo Gottmer en Leemhuis het (toen nog Delftse) cabaretfestival Cameretten en liet daarbij Niet Uit Het Raam achter zich. NUHR vierde vervolgens triomfen en het duo Gottmer en Leemhuis raakte in de vergetelheid. De Rode Horde, bestaande Harm-Jan Leemhuis, met naast zich Paul Vermeulen als de nieuwe Gottmer, probeert de Cameretten-glans van weleer te herwinnen. 

Leemhuis is gezegend met een aangename dosis zelfspot als hij stelt dat hij vijfendertig jaar na de Cameretten-zege nog steeds druk bezig is om door te breken. Natuurlijk heeft het hoofd van de afdeling Informatisering en Automatisering bij de gemeente Dijk en Waard wel in de gaten dat full-time cabaretier geen optie meer is, net zoals zijn partner Paul Vermeulen (trainingsacteur) weet dat hij Carré maar even uit zijn hoofd moet zetten. Maar dat laat onverlet dat ze als De Rode Horde in kleine zalen, bij bedrijfsuitjes en als vrolijk tussengerecht bij diners van grote groepen voor een aangename en opgewekte sfeer kunnen zorgen.

Het duo mikt op het absurdisme en meligheid van Jiskefet, en als we het iets groter maken kunnen ook nog Toon Hermans en Monty Python worden genoemd. In een aantal scènes komen ze verdomd dicht in de buurt van die grote namen. Zoals in de opening als Vermeulen (een man met een geweldige droogkomische uitstraling) de ‘officiële mededelingen’ voorleest van een papier waarvan een deel per ongeluk is afgescheurd. Ook de kale eenvoud van twee huisschilders, waarvan er een iets buitengewoon smerigs uit een potje eet, mag er wezen.

Andere scènes hebben een ijzersterke opening, gaan dan door naar een fijne clou, maar dan komt er nog een stuk achteraan, waardoor het geheel in overdaad smoort. En dan zijn er nog stukken die vanaf het begin eigenlijk al te geforceerd absurdistisch zijn waardoor het een sleurpartij wordt. Zo komt iemand bij een arbeidstherapeut omdat hij ontslagen is, omdat hij eigenlijk een kabouter is. Daar zou cartoonist Gummbah nog wel iets moois van kunnen maken, maar dan is het in één beeld klaar. Als van de zeven kwartier van Neusharing er zeker twee worden geschrapt, hou je een uitstekend ruim uur absurdisme voor gevorderden over.

Foto: Hans Dunlop