Haar stem is te machtig voor de zaal van de Roode Bioscoop aan het Haarlemmerplein: sopraan Violetta Lazin en haar begeleider, de Italiaanse pianist Gianmaria Griglio, breken zo goed als door de muren van de intieme theaterzaal heen. De sopraan, afkomstig uit Belgrado in het voormalige Joegoslavië, heeft grote operarollen verruild voor een performance waarin elementen uit veel genres zitten: cabaret, zang, persoonlijk levensverhaal.
Het is aangrijpend wat ze vertelt: over haar broer die de dood vond, over haar status als vluchteling uit de tijd van de bombardementen op Belgrado en de politieke spanningen in Servië. Ze zoekt haar heil in Nederland en een ambtenaar van de gemeente verwijst haar terug naar Servië. Maar ja, daar is het oorlog.
Op het Amsterdamse Fringe Festival is dit optreden verrassend, want de klassieke basis die eraan ten grondslag ligt is niet het eerste waaraan je denkt. In 1999 kwam Violetta Lazin aan in Nederland en hier begon haar zangcarrière. Ze opent het optreden met een lied over het land waar ze vandaan komt, waar alles anders is, intenser, extremer, bijzonderder. Afgewisseld met de liederen vertelt ze het persoonlijke verhaal over haar lot als vluchtelinge.
Ze beeldt zich ook het lot in van Servische moeders die hun kind verliezen. Het begrafenislied over haar moeder die haar baby in een kistje in de grond legt, is echt huiveringwekkend. De titel heeft met de volgende passage te maken. Lazin zingzegt: ‘My name is: woman. Age: young. Color of my hair: grey. Color of my eyes: the color of tears.’
Lazin is een groot zangeres en misschien een iets minde groot performer. Haar levensverhaal boeit vooral door de zang, al is die echt te overweldigend voor de kleine ruimte. Dia’s verlevendigen het geheel. Het is een bijzondere ervaring getuige te zijn van de innige band tussen muziek en het lot van de vluchteling. Het aandeel cabaret is minder dan het aandeel opera. Het lied over zelfmoord uit La Gioconda van Ponchielli snijdt als een mes door de zaal, zo vlijmscherp gezongen en begeleid.
Foto: Remco Zwinkels
Violetta Lazin
Uitvoering muziek:
Gianmaria Griglio
Meer info over deze voorstelling op Theaterencyclopedie.nl
data van Theatercollectie: Allard Pierson/Stichting TIN
In vooral felrealistische scènes toont Pieces of a Woman een familie die bijeengehouden wordt door schaamte, pijn en onverwerkt verdriet. De tekst van Kata Wéber is kraakhelder: het zijn de vrouwen die zichzelf en de ander overeind kunnen houden én kunnen breken, de mannen – hoe luidruchtig ze ook kunnen zijn – dolen om hen heen als overbodige bijpersonages, gespeend van enige slagkracht. (meer…)
Zusterschap staat voor de zachte krachten in een harde realiteit, vertelt performer Rachel Rumai Diaz. I’m (Not) Every Woman is een muziektheatervoorstelling met strijkkwartet, spoken word en zang. Een ode aan de diversiteit en het gevoel van verbondenheid van vrouwen. (meer…)
Vijf dames zijn gegroepeerd voor een theaterspiegel. Hun fantasierijke, asymmetrische kostuums en uitzinnige pruiken doen vermoeden dat een vriendinnenclub moeders verkleedkist heeft ontdekt. Componist en uitvoerder Huba de Graaff verwelkomt ons persoonlijk. (meer…)
Voorafgaand aan een optreden van hoofdgast Carole Samaha traden op het festival Souk twee dansers van Het Nationale Ballet op in een choreografie van Peter Leung, A man and a woman. Souk, het tweejaarlijkse festival waarin een mix van Arabische en Nederlandse muziek en dans wordt vertoond, heeft dit jaar als hoofdgast de Libanese popzangeres […]
Daniil Charms werd geboren als Daniil Yuvachev maar liet, hartstochtelijk anglofiel, zijn naam verengelsen. De samentrekking van ‘charms’ en ‘harm’ vormt achteraf gezien een omen voor zijn oeuvre: charmante wrangheid, pijnlijke lichtheid. Robert Wilsons The old woman kantelt bij momenten te sterk richting charmeoffensief. Charms (1905-1942) behoorde tot de Russische avant-gardekringen rond Kasimir Malevitsj, en […]
Dear Redactie, I would like to thank Mr. Frericks for his article. Unfortunately there are a few mistakes in the text. Gianmaria Griglio is Italian NOT Spanish. The aria ” Suicidio” is from Ponchielli’s La Gioconda NOT from Puccini’s Tosca and the text that is quoted is from Magda’s aria from G. Menotti’s: Consul. I am very glad Mr. Frericks appreciated our show and would just like to ask if it’s possible since this is a digital review to change the information that is not correct. More information on the background of the show can be found at our website: artaxmusic.com
Sincerely Yours
Violetta Lazin
Beste Violetta Lazin, de tekst is aangepast naar aanleiding van uw opmerkingen. Dank voor uw toelichting!
I went to see this show, totally not expecting what came ahead. I agree with Mr. Zwinkels: the voice this woman has is too big for this hall, it belongs in opera houses.
What I was blown away from though, was the way she could use it: totally at home in opera, musical and folk songs from her home country. I’ve rarely bumped into such a versatile singer. And clearly the connection she has with her husband/pianist is what you would expect in any chamber music concert: spot on. The pianist also proved to be very versatile in accompanying her and I really enjoyed his touch and musicality.