Een enigmatische figuur op hoge plateauzolen wiens rijzige gestalte grotendeels aan het oog wordt onttrokken door lange grijswitte lokken, van het voorovergebogen hoofd tot aan zijn knieën reikend. Vier soldaten, slechts een sjerp over de ontblote bovenlichamen, broek en hoofddeksel. Een sfeerbeeld sterk bepaald door de suspenserijke composities van Max Richter, maar ook luid en beangstigend gegrom van honden en gefluister in onverstaanbare talen.
Sol León en Paul Lightfoot betreden met hun wereldpremière van Shine a light een nieuw universum in hun onderzoek naar danstheater. Ook in dit werk is hun taal sterk dramatisch geladen, waarbij de klanken van de Sogno di Stabat Mater van de Russisch-Amerikaanse componist Lera Auerbach de dansers tot grote hoogten brengen.
De duistere wereld die León en Lightfoot in Shine a light oproepen is fascinerend, maar het werk bevat ook herkenbare elementen in de opbouw en dramaturgische ontwikkeling. Dat wordt mede zichtbaar door het daarop volgende Silent screen dat als afsluitende choreografie van het programma werd hernomen.
Voor Secus, de openingschoreografie van Ohad Naharin, maakten de dansers zich eerst zijn Gaga-techniek eigen. Het openingsbeeld toont zeventien dansers verspreid over het toneel in strakke broeken en hemdjes, allerlei kleuren in vale tinten. In de kakafonie van krachtige bewegingen in verschillende richtingen die volgt, valt een enkele klassiek geörienteerde beweging op in het overwegend eigentijdse dansmateriaal, waar een frisse energie en vrijheid vanuit gaat. De afwisseling met helder gestructureerde delen zoals de vier verschillende frasen die door evenzovele duo’s tegelijkertijd synchroon worden gedanst, werkt goed. Secus bevat mooie duetten, zoals het uiteengaan en elkaar terugvinden van man en vrouw, doorsneden met black-outs of het ballroomduet van twee mannen. Toch komt naarmate de choreografie vordert, onvoldoende over het voetlicht wat Naharin de dansers wil laten vertellen. Vooral als zij in drie rijen zichzelf een voor een, steeds uitbundiger aan het publiek tonen.
Move to move is een boeiend programma met betoverende dansers als Natalia Horečna, Ema Yuasa en Brett Conway. Het laat al aardig zien welke richting artistiek leider Paul Lightfoot hiermee met het Nederlands Dans Theater wil inslaan.
(foto: Joris-Jan Bos)
Dansmakers nodigt voor You Better Move steeds een andere gastsamensteller uit. Voor aflevering 7 is dat choreograaf en danseres Nedda Sou. Zij haalt veel inspiratie uit urban stijlen en het clubcircuit, en dus kreeg You Better Move #7 de titel Wonderland of the Night mee. De avond biedt een presentatie van actuele stijlen. En ruimte op de dansvloer om het zelf te doen. (meer…)
In hun derde schooljaar gaan talenten van de Rotterdamse dansacademie Codarts op tournee. Ze doen ervaring op in werk van Guy & Roni, Lukáš Timulak, Lóránd Zachár, Rafael Bonachela, Andonis Foniadakis, Mauro Bigonzetti en Jiří Kylián. Films van afgestudeerden die goed terecht zijn gekomen completeren een veelzijdige avond. Met een groep van 24 dansers kunnen […]
