Moby Dick, de kerstmusical

Het weer is koud en nat, er hangt kerstverlichting in de schouwburg en er is koek en zopie in de foyer. Het is kerstmis zoals kerst is. Sinds 2011 organiseert Stadsschouwburg Haarlem om de paar jaar een kerstmusical. Vier keer eerder presenteerde het A Christmas Carol van Charles Dickens, in steeds een nieuw jasje. Nu is het de beurt aan een andere negentiende-eeuwse klassieker: Moby Dick van Herman Melville.

In 2011 stond Erik van Muiswinkel al op de poster van de eerste Scrooge!-voorstelling van Stadsschouwburg Haarlem. Nu komt hij terug samen met het gezelschap Club Kenau, waar zijn dochter Emma van Muiswinkel lid van is. De twee stonden nog nooit eerder samen op het podium. Club Kenau maakte al twee keer eerder een voorstelling voor de Stadsschouwburg Haarlem: Kenau (2019) en Malle Babbe (2022).

Het verhaal van de kerstmusical is simpel maar doeltreffend. De extreem onzekere en stotterende Ismael (Jasper van Hofwegen) moet op school meedoen in een opvoering van het stuk Moby Dick. Hij krijgt maar drie woorden tekst, maar wel meteen de belangrijkste. Tijdens de repetitie komt de jongen ineens terecht in een wereld die echt van Moby Dick is, Vaarlem. Op dit sombere eiland, loopt Ismael het meisje Kwiek (Emma van Muiswinkel) tegen het lijf. Zij en haar eilandgenoten hebben nog nooit van kerstmis gehoord.

Ismael wil zo snel mogelijk terug naar huis, naar Haarlem, maar wie weg wil van Vaarlem, moet met het schip van walvisjager Kapitein Ahab (Erik van Muiswinkel). Helaas vaart Ahab al vijftig jaar niet meer uit. Hij heeft al jaren elke nacht nachtmerries over de witte walvis Moby Dick en eist wraak. Ahab, die Van Muiswinkel speelt met een heerlijk zware, krakende stem, hijst de ankers pas als iemand hem iets nieuws kan vertellen over walvissen. Toevallig is Ismael expert op het gebied van walvissen. Als Ismael over walvissen praat, stottert hij niet. Zo varen Kapitein Ahab, Ismael, Kwiek en de bemanning op naar Moby Dick.

De tekst van de voorstelling is speels en geestig, maar een mist hier en daar wat fingerspitzengefühl. Af en toe zitten in de scènes waar juist tempo nodig is te weinig versnelling en in de wat rustigere, emotionelere scènes te veel vertraging. Het script zit zonder meer goed in elkaar, echter zit in de dialogen gevoelsmatig af en toe een claus te veel.

Desalniettemin doet dat niet af aan de pracht en vakkundigheid van deze Haarlemse kerstmusical. De muzikale composities van Bart Sietsema zijn wonderschoon. De fraaie zeemansliederen met Keltische invloeden van gitaar en fluit, maar zeker ook de powerbalad van personage Ismael zijn een schot in de roos. De virtuositeit spat van de arrangementen af en worden uitmuntend uitgevoerd. Al is het de vraag of Erik van Muiswinkel met zijn zware, krakende stem moet zingen. In de prachtige samenzang voelt dit toch aan als dissonant.

Maar waar Club Kenau en Erik van Muiswinkel onder de regie van Leopold Witte werkelijk in excelleren is spelplezier. Het is fijn om te zien hoeveel lol de acteurs hebben zonder ook maar één moment te schmieren, in een bekoorlijk en multifunctioneel decor van Dieuweke van Reij waarin een eenvoudige rij stoelen zonder veel poespas door de spelers wordt omgetoverd tot een groots houten schip.

Jasper van Hofwegen, met zijn unieke hoge en zoetgevooisde zangstem, is een revelatie als Ismael en Maurits Wijmenga als comic relief Stuur heeft terecht de lachers op zijn hand. Beiden kwamen ook al zeer goed uit de verf in Malle Babbe afgelopen zomer, maar bewijzen deze decemberdagen hun talent nog meer. Zo loop je na Moby Dick, de kerstmusical vol warmte het theater uit, de kerstdagen in.

Foto: Melle Meivogel